JUST LİSTEN

13. BÖLÜM

Acı bir gülümseme belirdi yüzünde. "Geç kaldım. Değil mi ? Sana sarılmaya, seni öpmeye, hayatıma girmene ve beni sevmene izin vermek için geç kaldım."

Gözünden süzülen yaşları gördüğümde ona doğru bi adım attım. "Herkes birşeylere geç kalıyor Casper. Kimileri kendisini saracak kollara, kimileri yeni hayatlara. Geç kalanları affetmeyen hayatın senden haberi var mı dersin ? Emin ol kalbime bıraktığın etkiyi bilselerdi, bütün evren seni bana getirmek için çabalardı."

Ellerimi ona doğru uzattım. Tam yanağına dokunacakken elim havada kalmıştı. Ona dokunacak cesareti bulamıyordum kendimde. Havada kalan elime baktıktan sonra gözlerime baktı ve elimi tutup kendisine doğru çekip dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Elleri elimi serbest bıraktığında belime koydu ve sırtından kendime bastırdım. Sağ tarafımı dolduran Kalp atışıyla dudaklarımı araladım ve alt dudağını sıkıştırdım. Ellerini boynuma doladı. Sürekli bir yerlerde sevgililerin öpüşerek konuştuğunu okurdum ve saçmalık derdim. Ama dudaklarımın arasındaki dudak kalbime beni nasıl özlediğini anlatıyordu. Dudaklarımız ayırıp yüzümü boynuma gömdüm ve kokusunu derince içime çektim. İlk defa. İlk defa aldığım nefes ciğerlerimi yakmıyordu. Boynuna küçük öpücükler bırakırken fısıldadı. "Özür dilerim seni terk ettim..."

"Hayır..." dedim. "Terk etmek için önce gelmen gerekiyordu. Hiç bu kadar gelmemiştin."

Bir süreliğine birbirimize sessizce sarıldık.

"Oh ıslaksın sen !" kollarımdan ayrılıp bana bakmıştı. "Hadi gel üşüyeceksin." kolumdan tutup banyoya sürükledi.

"Önce duş al. Hasta olmanı istemem." yan dolaptan havlu çıkartıp bana uzattığında gülümseyerek elinden aldım ve dudağına küçük bir öpücük bırakıp banyoya girdim. Hala gülümsüyordum.

--

Başımdaki küçük havluyla saçlarımı kurutarak salona geldim. Cam kenarındaki minderde oturmuş dışarıyı izliyordu. Yavaşça arkasına oturdum. Bacaklarımı iki yanına bırakırken ellerimi beline dolayıp sıkıca sarıldım. Başını geriye doğru omzuma bıraktığında gülümsediğini gördüm.

"Kyungsoo..." diye mırıldandım.

"Hm ?"

"Neden beni daha önce kabul etmedin ?" burnunu boynuma yaklaştırıp derince içine çekti.

"Sanırım kokundan haberim yoktu." gülümsedim ve yana dönüm yanağına öpücüklerimi bıraktım.

"Ben ciddiyim.." derin bir nefes aldı.

"Ben karanlığım Jongin. Yalnızım, acınasıyım ve en önemlisi... Acılarla doluyum." bir elini kaldırıp yanağıma koydu ve baş parmağıyla okşamaya başladı. "Sen beyazsın Jongin. Benim siyahıma karışıp, birlikte gri olmamıza izin veremezdim... Uzak durmaya çalıştım ama acı çekiyordun. Gözümün önünde ölüyordun.. Bu yüzden gitmene izin verdim."

"1 ay boyunca ne yaptın ?"

"Hast-Yayın. Yayınlarla uğraştım."

"Bekle ne dedin ?" kollarımı belinden çekip omuzlarından döndererek bana bakmasını sağladım.

"Yayın dedim."

"Ondan önce."

"Hiçbir şey."

"Hastane dedin duyd- Yapmış olamazsın değil mi ?!" kollarından tutup bluzunu yukarı kıvırmaya çalıştım. Ama Casper'ın aniden dudağıma yapışmasıyla duraksadım. Sertçe öpüyordu. Alt dudağımı dudaklarının arasına alıp emdikten sonra kolunu elimden çekti ve dudaklarımdan ayrıldı.