กริ๊ง!
เสียงออดดังขึ้นพร้อมกับเหล่านักเรียนที่เฮโลกันออกจากห้อง ฉันนั่งเท้าคางอยู่ข้างหน้าต่างขณะมองวิวข้างนอกอย่างเบื่อหน่าย ดูเหมือนพวกพี่ ม.6 จะว่างไม่ใช่น้อย เพราะรุ่นพี่ผู้ชายส่วนใหญ่ต่างพากันเตะบอลอยู่ที่สนามตั้งแต่กริ่งคาบรองสุดท้ายยังไม่ดังเลยด้วยซ้ำ ช่างเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าอิจฉาเสียจริง -_-;
"ยัยปูน ไปซื้อขนมกินกันเร็ว มัวแต่นั่งทำตัวเป็นนางเอกมิวสิกวีดิโออยู่นั่นแหละ!" เสียงใสของ 'เนย' ดังมาจากหน้าห้อง ยัยนั่นโผล่หัวยุ่งๆ และตัวเตี้ยๆเข้ามาจิกกัดฉันโดยเฉพาะ ซึ่งมิทราบว่าธรรมชาติลงโทษหรือกรรมพันธุ์ไปแปรปรวนอีท่าไหน เพื่อนรักสุดแสบที่มีพี่ชายพี่สาวสูงชะลูดถึงสองคนจึงมีรูปร่างแคระแกร็นเช่นนี้
"เออ ยัยตัวประกอบฉาก โผล่มาขัดจังหวะฉันเล่นเอ็มวีทำไมวะ" ฉันแกล้งเชิดหน้าตอบกลับและสะบัดรังแคใส่เพื่อน ตามคาด ยัยเนยทำหน้าเอือมกลับทันที
"แน่ใจนะว่ากำลังเล่นเอ็มวี ไม่ใช่นั่งอืด ลุกขึ้นเร็วยัยปูนปั้น ฝนกับปังรอแกจนรากงอกแล้ว =O="
"เปียกปูนเหอะ! แล้วได้ข่าวเพิ่งเลิกเรียนเมื่อกี้ ไปงอกรากจากที่ไหนมาจ๊ะ" ฉันกวาดข้าวของใต้โต๊ะและบนโต๊ะลงกระเป๋านักเรียนอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อนัยน์ตากลมโตของสาวน้อยเตี้ยตัน (เค้าเรียกร่างเล็กย่ะ! : เนย) จ้องจิกประหนึ่งจะปล่อยเลเซอร์ออกจากตา ระเบิดฉันให้เป็นจุล เอออ ยัยโหด! -_-;
"บ่น บ่น บ่น บ่นจนเป็นยายแก่แล้วแกน่ะ -O-"
ดูย้ยนี่ลอยหน้าลอยตา -*- ด้วยความที่ฉันสูงกว่า ฝ่ามืออรหันต์จึงโบกไปยังหัวทุยของยัยเนยได้อย่างถนัดถนี่ ฮ่า! ฉันไม่กลัวแกหรอก ไม่ต้องมองด้วยความรัก (?) ปานนั้น -w-
"ฮึ่ม ฉันจะฟ้องเจ้น้ำ ฉันจะฟ้องเฮียไนล์ ฉันจะฟ้องพี่ดิน คอยดูนะ -^-"
"เย้ย! แล้วพี่ดินมาเกี่ยวไรด้วยเนี่ย" ฉันที่กำลังฟังคนช่างฟ้องบ่นนู่นบ่นนี่ไปตามประสาน้องคนเล็ก ที่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็จะเอาพี่ชายพี่สาวมาเป็นสรณะ (?) เสมอ ถึงกับสะดุ้งเมื่อชื่อสุดท้ายโผล่ขึ้นมาในบทสนทนา ยัยเนยยิ้มอย่างผู้ชนะ
