De Mishandeling

'Jij smeerlap'

Opeens werd ik wakker in een kamer die ik me niet kon herinneren. Ik hoorde stemmen van boven naar beneden komen, ik was dus ergens beneden. Ik voelde een enorme pijn in mijn lichaam. Ik was zo bang, waar waren mijn kinderen en niet geheel onbelangrijk; waar was mijn man. Wat ik me nog kan herinneren van gisteren was niet veel; ik had ruzie met mijn man over hoe de kinderen opgevoed moesten worden. Mijn man werd opeens heel agressief en sloeg mijn toen op mijn hoofd met iets. Dat is wat ik er nog van weet.

Ik was zo diep in mijn gedachten gezonken dat ik schrok van een dichtslaande deur. Het was mijn man...... Hij zag er zo ontspannen uit, te ontspannen vond ik. Hij keek mij met een blik aan die je kon doden. Hij zei tegen mij: 'Hoi schat, lekker geslapen?' Het eerste wat ik dacht was; jij smeerlap! Ik zei tegen hem: 'Wat doe ik hier, waar ben ik en waar zijn de kinderen?' Hij keek mij met een gemeen lachje aan en zei niks. Ik werd diep van binnen heel erg boos op hem, hoe kon hij mij dit aandoen?

Na een stilte van zo'n 3 minuten zei hij: 'Weet je nog wat er gisteren is gebeurd? Vast weet je het niet meer, want je bent met je stomme kop in slaap gevallen!' Ik wilde hem aanvliegen en hem verrot schelden, maar ik deed het niet. Ik was te bang om hem pijn te doen, ik weet niet waarom. Mijn man begon zich te ergeren, hij zei: 'Schatje, waarom zeg je niks? Durf je niet tegen me te praten? Je bent in een schuilplaats voor de politie en de kinderen zijn veilig bij mijn ouders.' Ik vroeg me af waarom ik in een schuilplaats zat voor de politie. Ik vroeg aan hem: 'Waarom schuilen we voor de politie?' Hij zei dat het niet boeide en liep weg. Daar zat ik dan helemaal alleen, zonder hulp.