Çoğu hikaye Marinette'in gözünden detaylı bir şekilde anlatılıyor. Bunun sebebi de çizgi filmde onun hayatına daha çok yer verilmesi. Ama Adrien'ın karakterinin tamamen Kara Kedi'yi yansıttığı bir hayal dünyasında akla kolaylıkla yazılacak fikirler...
Okuldan sonra hızlıca eve gittim. Aptalca olsa da Marinette'e kırgındım.
Umarım bugün biri akumalanır. Yani tabii bunu istemeyiz ama Uğur Böceği'ni görebilmemin tek yolu bu. Ve en yakın akuma saldırısından sonra ona bir ara buluşmayı teklif edeceğim. Muhtemelen kabul etmeyecek ve bütün hafta boyunca depresyonda olacağım ama şansımı denemek zorundayım.
Odama çıkıp oturup telefona bakmaya başladım. Bağımlı olduğumu kabul etmesem de içten içe biliyorum. Ama rahatsız değilim. Gözlük baya yakışabilir, anlarsınız ya?
Tüm sosyal medyalarımı kontrol ettikten sonra televizyonu açıp çizgi film izlemeye başladım. Ne yani bunun için de mi beni yargılayacaksınız?! İyi be, ben de fan hesabıma girerim. Evet bir ship fan hesabım var. @ miraculous_ladynoir. Sapık falan değilim, edit yapmak kafamı boşaltıyor.
Hemen bir müzik açıp yeni editimi yapmaya başladım. Yarım saat sürdü ama sonunda güzel bir şey çıkardım:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bunu hem çizmem hem de bir Uğur Böceği kwamisi bulmam gerekti. Yani Plagg'i düşünüp kırmızı yaptım ve bence güzel oldu. Bunu da paylaştıktan sonra camım kırıldı ve içeri koca bir ağaç düştü. Tam zamanıydı. Parlama zamanım gelmişti 😎 (dıdıptıssssss). Hemen dönüştüm.
PLEEEEEGGGG PENÇELEEEEEEERRRRRRRRRR!
"Ne bağırıyosun be?!"
"Ay niye dönüşmedim ben?"
"Öyle bağırırsan dönüştürmem seni."
"Sen istemeden de dönüşebilirim Plagg."
"Evet tamam ama öyle uzatırsan kelimeleri böyle olur."
"İyi be. Plagg, penjeler."
"Penje değil 'pençe'."
" 'Pençeler!' "
Ve dönüştüm. Güzel. Şimdi Uğur Böceği'ni bulmam gerekiyordu. Ağacın üstünden atlayıp çatılardan birine indim.
"Kara Kedi!"
Uğur Böceği beni gördüğüne sevinmiş görünüyordu ki bana sarıldı. Şaşırmıştım tabii ve kalbim durmuştu.
"Bir saattir sensiz savaşıyorum. Sana zarar verdi sandım!"
"Ben iyiyim, merak etme. Şey...akumalının güçleri neler?"
"B-Birilerini ö-öldürebiliyor."
Yüzündeki umutsuzluk bana acı veriyordu. Gözleri dolmuştu ama o ağlamadan bir şeyler yapmam gerekiyordu. Ben de ona tekrar sarıldım ve kulağına fısıldadım.
Merak etme, her şey düzelecek. Şimdi akumayı yenelim, olur mu kar tanem?
----
Vuhuu yazdım! İki gündür yazıyorum şimdi diğer bölüme geçeceğim.
