Betovering

Vienna

‘Er is een brief voor je bezorgd’, zei haar moeder toen ze thuiskwam. Verbaasd bleef ze staan. Wie zou haar een brief willen sturen? Niemand die ze kende tenminste.
Haar moeder reikte haar een envelop aan, in sierlijk handschrift stond haar naam.
Vienna Young
Haar moeder was blijkbaar ook nieuwsgierig, want ze keek mee over de schouder van haar dochter.
Geachte Vienna Young,

Hierbij bent u uitgenodigd om deel te nemen aan de Selectie dagen. Vrijdag aanstaande zult u vertrekken naar de Academie en een speciaal programma volgen waaruit wij kunnen opmerken of u wel of niet geschikt ben voor onze school.
U zult verblijven in één van de vele kamers die de Academie te bieden heeft.
U zult deze kamer delen met een andere kandidaat van de Selectie. Wij proberen tijdens deze dagen een “normale” week na te bootsen, zo kunt u wennen aan het dagelijkse leven op de Academie.
Graag zien we u daar.
Hoogachtend,
Artium Liberalium Magister Antonio Rodriguez

 ‘Ik ben geselecteerd…’ Ze las de brief nog een keer voor de zekerheid, bang dat ze het niet goed had gelezen. ‘Ik ben uitgenodigd om een week naar de Academie te komen voor de Selectie dagen.’ Ze kon het allemaal niet meteen bevatten. Ze draaide zich om naar haar moeder die straalde van trots. ‘Maar hoe is het mogelijk…ik…’ Ze schudde haar hoofd. ‘Ik ben niet zoals jullie, ik kan niet naar die school.’ Haar moeders gezicht betrok. ‘Praat niet zo over jezelf, natuurlijk kun je naar die school!’ Daarmee verwierp haar moeder die gedachte, ze sloeg haar armen om haar dochter heen en feliciteerde haar met het goede nieuws. ‘Wat zal je vader ook trots zijn…’ Haar moeder liep met een grote glimlach de keuken in, ze ging een taart bakken om het te vieren. Vienna vluchtte naar haar kamer, ze had even de tijd nodig om alles even te verwerken.
Leerlingen op haar school hadden het gehad over de Academie, het was een school voor “hoogbegaafde studenten” enkel de Elite dus. Zij behoorde daar echt niet toe.
De telefoon ging, hoorde ze.
Niet veel later werd ze door haar moeder geroepen om te komen. Wie zou haar in godsnaam bellen?
‘Volgens je moeder ben je uitgenodigd, goed nieuws: ik ook.’ Het was Cassian.
Natuurlijk moest ook hij uitgenodigd zijn…
Kon het nog beter?
‘Luce trouwens ook.’ Ja, blijkbaar kon dat.

Hij en Luce hadden vriendschap gesloten namelijk en waren nu een soort super team om haar in de gaten te houden. Leuk, heel leuk. In stilte vervloekte ze het leven dat zo oneerlijk was. Eén voordeel: misschien werden ze niet geselecteerd. Of zij niet, dat kon natuurlijk ook nog. Allebei de opties waren goed, dat betekende namelijk dat ze van hun af was en minder in de gaten werd gehouden. Misschien was dit zo slecht nog niet. ‘Had je nog meer te zeggen?’ Zei ze bot. Ze had geen zin om nu gezellig met hem te kletsen over de telefoon. Waarom moest hij überhaupt bellen?
‘Ja, ik wilde je eraan herinneren niet meer het bos in te glippen. Ik zal het merken en Luce ook, dan zit je pas echt in de problemen. Je bent gewaarschuwd Vienna.’
Hij klonk serieus, dreigend zelfs.
Vanavond ging ze dat bos nog in.
Ook al was het enkel en alleen om hem te irriteren. Hij moest weten dat ze zich niet liet commanderen, door niemand.
Ze zou haar antwoorden krijgen.
‘Wat jij wilt.’
Ze hing op.
Ze wilde weer naar boven gaan, maar haar moeder hield haar tegen. ‘En, wat was er?’
Ze wist dat haar moeder het allang wist, ze wilde het alleen van haar horen om haar reactie daarbij te peilen.
‘Cassian en Luce zijn ook uitgenodigd.’
‘Maar dat is toch geweldig, dan kunnen jullie leuk met zijn drieën!’ Zei haar moeder enthousiast. Nee, wilde ze zeggen.
Jij vind dat geweldig, ik niet. Zou ze er aan toevoegen. Het echt zeggen deed ze niet, in plaats daarvan zei ze: ‘Ja, erg leuk.’ Zodat ze vervolgens zonder verder commentaar naar boven kon lopen. Ze hield van haar ouders, echt waar… Maar soms werd ze gewoon zo moe van ze. Alsof het allemaal schijn was, dit alles. Wat in feite ook een beetje zo was. Het was geen geheim dat ze geadopteerd was, dat wist iedereen.
Niemand begreep het echt, vooral omdat zij niet uit hun wereld kwam. Het maakte alles zo lastig. Maar toen ze haar vonden als baby hadden ze haar niet kunnen laten gaan, ze zagen het als het Lot. Ze liet het ze graag geloven, hoewel ze zich soms afvroeg hoe het geweest zou zijn als ze niet door hun maar door een ander stel zou zijn gevonden.
Ook was er een andere vraag die nooit beantwoord zou worden.
Wie waren haar echte ouders geweest en waarom hadden ze haar achtergelaten?

-------------------------------------------------------------------------

Zoals jullie nu dus hebben gemerkt waren de eerste twee hoofdstukken vanuit Mailin en zijn deze twee vanuit Vienna. De hoofdstukken vanuit Zed en Ren zullen wel minder lang zijn, het is meer dat je dan ook weet hoe demonen denken en voelen, plus dat je zo meer te weten komt over de familie Rodriguez!!! Ik hoop dat jullie Betovering tot nu toe een beetje leuk vinden.
Ik zou heel heel heel graag jullie reacties ontvangen :D