Μια χαρούμενη παιδική φωνή...
Το θείο γέλιο κάποιας ερωτευμένης Ιουλιέτας που μπερδεύεται στους σιγανούς,ακατανόητους ψιθύρους του ανέμου...
Μια παιχνιδιάρικη ηλιαχτίδα του ήλιου που χορεύει ασταμάτητα ανάμεσα στα δροσερά φύλλα ενός καταπράσινου δέντρου...
Πουλιά που κελαηδούν γλυκά τον επικείμενο ερχομό της ζωοδόχου άνοιξης...
Λαμπερά αστέρια που φωτίζουν τις μοναχικές ψυχές εκείνων που αγναντεύουν καθηλωμένοι τον απέραντο,άγνωστο νυχτερινό ουρανό...
Η μαγευτική ευωδία των κατακκόκινων ρόδων που αναβλύζει καθώς το νερό ακουμπά με λατρεία τα βελούδινα τους φύλλα...
Κάποιος λαβωμένος,απ'τα χρυσά βέλη του φτερωτού Έρωτα,Ρωμαίος που στενάζει νοσταλγικά στην σκέψη εκείνης που φωτίζει τη μονότονη ζωή του...
Μια πολύχρωμη,νεογέννητη πεταλούδα που πλανιέται σ'ένα ολάνθιστο λιβάδι προσπαθώντας να απολαύσει τη σύντομη και παράξενη ζωή της...
Ο απαλός ήχος των κυμάτων που σκάνε με ευλάβεια στα βράχια κάποιας ξεχασμένης αμμουδερής παραλίας του Παραδείσου...
Ένα ανοιξιάτικο λουλούδι,φτιαγμένο μ'όλη την τέχνη της Δήμητρας που ανθίζει και προαναγγέλει τον ερχομό της Περσεφόνης στη Γη...
Ζωές που τα μονοπάτια τους διασταυρώνονται αναπάντεχα σε ένα χρυσό σταυροδρόμι κι ύστερα χωρίζουν ξανά...
Ο παντοδύναμος χρόνος που κυλά ανεμπόδιστος μέσα στ'απύθμενα,σκοτεινά ποτάμια της ανθρωπότητας...
Τα πρωτόγνωρα σκιρτήματα αγάπης που ταράζουν τον κόσμο,καθώς οι διαπεραστικές ματιές δυο ταξιδιάρικων ψυχών συναντώνται και δένονται μαζί για πάντα απ'τα μαγικά χέρια του ακατανίκητου πεπρωμένου...
Ένας σοφός μάγος που χάνεται μέσα σ'ένα μυστηριώδες,ανεξερεύνητο δάσος αναζητώντας κάποια ανώτερη δύναμη...
Η λάμψη και η θερμότητα της άτεγκτης φωτιάς,που υπνωτίζει τα θύματα της μ'έναν αγγελικό χορό κι ύστερα τα καταπίνει και τα παραδίδει στις αδυσώπητες δυνάμεις της...
Μια καταστροφική φουρτούνα που ταράζει μια πονεμένη καρδιά...
Πικρά δάκρυα που κυλούν στα λυπημένα πρόσωπα των πληγωμένων...
Ένα καυτερό αστέρι που σκίζει την απόλυτη τελειότητα του αχανούς σύμπαντος και χάνεται σε κάποια άγνωστη γη...
Το παρελθόν που υποφέρει βουβά καθώς τα ανεπίτρεπτα λάθη του διαιωνίζονται...
Ένα κάτασπρο σύννεφο που κάνει τον γύρο του κόσμου κι ύστερα διαλύεται,γίνεται βροχή και ραίνει απαλά το χώμα...
Τα ζεστά χαμόγελα στα ευγενικά πρόσωπα εκείνων που παλεύουν ανεμπόδιστοι για τα όνειρα τους...
Η μελωδία μιας σπασμένης κιθάρας...
Ένας κόσμος τόσο μικρός και συνάμα τόσο μεγαλειώδης και ανυπέρβλητος που περιπλανιέται αγκαλιασμένος στην αιωνιότητα...
