Hatalarım var ise affola
senauwu
Sana bir sözüm vardı. Bunu senin için yazdım. Umarım begenirsin.
Medyadaki şarkı ile okursanız iyi olur.
Iyi okumalar.
Elimde ki kupayı sehpaya yerleştirip, dışarıdan küçük bedeni ile yağmurun altında ıslanan Kyungsoo'yu gördüm.
Büyük ihtimalle ağlıyordu. Bedeni sarsılıyor ve bir şeyler bağırıyordu. Ona iyi gelmeyecek birini sevmişti, onu sevmeyecek sadece duygularıyla oynayacak biri.
Anahtarımı alıp evden koşarak çıktım, Kyungsoo'nun yanına varana kadar çoktan sırılsıklam olmuştum. Diz çöküp yanına oturduğumda mosmor olan dudaklarını, gözlerini gördüm. Beyaz olan teni daha da beyazlaşmıştı. Elimi çenesine koyup bana bakmasını sağladım. Gözlerimiz buluşunca ağlamaya başladı.
Kalbimdeki sızıya engel olamadım. Baş parmağım ile düşen damlayı temizledim. Aynı izin üzerinden başka bir damla geçti, sonra biraz hızlandı gözyaşları ve en sonunda, soğuktan titreyen, vücudu sarsıldı. Sonra sıkıca sarıldı. Ellerimi kafasına koyup sıkıca sarıldım. Kafasını omuzuma koydum, hıçkırdı. Bir kaç dakika sonra nefes alışverişi sakinleşince kucağıma alıp evime götürdüm. Arada bir iç çekmelerini duyuyordum.
Eve girince hemen banyoya soktum. Küvete bıraktım ve sonra da koşarak onun için bir şeyler getirdim. Ilık su ile vücudunu ısıttım sonra üstündekileri çıkarttım. Onbeş dakika sonra vücudunu kurulamaya başladım. Üzerini giydirdim ve yatağa yatırdım. Üzerine yorganı çektiğim sırada gözleri yavaşça kapandı, bir damla yaş ile. Odadan çıktığım an kapıyı kapattım ve sırtımı kapıya yasladım.
Birkaç saat boyunca Kyungsoo'nun hıçkırıkları ve gözümden firar eden bir damla yaş ile, sadece oturdum.
Kyungsoo'nun uyduğundan emin olduğum an yavaşça yerimden kalkıp aşağıya indim. Gün boyunca sağnak hâlinde yağan yağmur şuan yavaşlamıştı. Gözüm, soğumuş kupamdaki, çayıma kayıyor. Bardağı alıp mutfağa geçiyorum. Yıkayıp yerine koyuyorum ve sonra salona geri dönüyorum. Hafifçe iç çekiyorum. Hiçbir zaman benim olamayacak birini seviyorum, o da hiçbir zaman onun olmayacak birini seviyor, hem de delicesine.
Gece yarısına birkaç dakika varken merdivenden sesler duyuyorum ve hafifçe geriniyorum. Yüzüme gülümseme gibi bir ifade takınıp Kyungsoo'ya bakıyorum. Çökmüştü, gün geçtikçe de çöküyordu. Hem de bir hiç uğruna. Zayıflamış ve göz altları morarmıştı dolgun dudakları çatlamış ve solmuştu. Gülümsemeye yakın dudaklarım eski hâline dönüyor.
Ayağa kalkıyorum ve yanına gidiyorum. Sanki bunu bekliyormuş gibi, sanki buna muhtaç gibi sarılıyor. Sarsıla sarsıla ağlıyor. Tek yaptığım şey ise boş teselli. "Şhh, Kyungsoo geçti." Daha çok sarıyorum elimi boynuna. Birkaç dakika öylece sarılıyoruz. Kyungsoo ağlamayı bırakıp bana bakıyor. "Geçti mi gerçekten, bu son olacak mı?" Sorduğu zaman hiçbir şey söyleyemiyorum. Çünkü bilmiyorum. Ama geçmeyecek bunu biliyorum. Ben konuşmayınca o konuşuyor. "Bak konuşamıyorsun, çünkü geçmeyeceğini sen de biliyorsun." Bir hıçkırık firar ederken dudaklarından, o dudakları ne kadar da çok arzuladığımı hatırlıyorum ve yutkunuyorum. Benim olmayacak birine böyle davranmam canımı çok yaksa da elimden gelen bir şey yok.
Elinden tutup onu koltuğa götürüyorum ve sarılarak oturuyoruz. Onunla bu anı her ne kadar farklı hayal etsem bile şükür ediyorum. En azından benimle, bana güveniyor. Başını omuzuma koyuyor ve gözlerini kapatıyor. Hafif iç çekişleriyle sadece gözlerini kapatıyor. "Belki sevmemeliydim," gözleri kapalı konuşmaya başlıyor ben de sadece dinliyorum. "belki ona bu kadar değer vermemeliydim. Onu sevdiğim için, başka insanlarla beraber olduğunu bile bile, beni kandırdığını bile bile inanmamalıydım, sevmemeliydim onu." Yine ağlıyor, çünkü göz yaşı kazağımı ıslatıp vücuduma dokunuyor. Seslice iç çekip devam ediyor. "Iyi niyetimi kullandığını bile bile güvenmemeliydim ona. Ne kadar da aptalım. Bunu yapmamalıydım. Gidip ona açılamamalıydım." Sinirli ses tonuyla kendine kızıyordu. "Cidden neden yaptım ki?" Kafasını kaldırıp gözlerime bakıyor, "çok aptalım değil mi?" Sorunca kafamı 'Hayır' anlamında sallıyorum.
