Küçük bedenlere ne hisler sığdırdık. Sığdırdık sığdırmasına da sonunda hep dolduk, taştık.
Bir bardağın su alma kapasitesi gibiydi bedenlerimiz, ruhlarımız. Fazla koyarsan suyu; taşar, az koyarsan suyu; yarım gözükür.
O su taştığında ya iyiye ya kötüye gideriz ama yarım olduğunda arafta kalırız.
Arafta kalmak kolaydır ama arafta kalan insan zordur. Zordur ki ne yapacağını bilemez. Bilemez ki herkesin aynı olduğunu.
