Her Greatest Nightmare

Chapter 21

Cristine  Dela Vega

Hindi ko alam kung ilang beses ba akong ginalaw ni william kagabi, at nagising na lang akong sumasakit ang katawan at maging kaselanan ko.

Tinotoo nga niya ang sinabi kagabing papagurin ako. 5:30 pa lamang ay nagising na ako hindi dahil sa tunog ng alarm clock kundi dahil sa mga mapanuksong halik ni william habang nakadagan sa aking katawan.

Akala ko noong umpisa ay nananaginip lang ako, pero nang maglikot na ang kamay ni william ay minulat ko na ang mata ko't nagkakamali ako sa hinala kong panaginip lang ang lahat. Kaya bago pa humantong sa matinding pagnanasa ay bumangon na ako habang nakatakip ang kumot sa katawan ko, na may mga  marka ng halik ni william.

Nakahubad pa rin si william ngunit parang kakatapos lang nito maligo dahil nakabalot na ng tuwalya ang bandang baba niya. Muli kong sinulyapan ang dibdib nito at noon ko lang din nakita ang maliliit na pasa na nagkalat sa gawing dibdib niya, hindi ko ito nakita kagabi dahil na rin sa madilim sa sala at nakapatay pa ang ilaw.

Nagulat na lamang din ako na nandito na ako sa kuwarto naming magasawa.

" This is our last stop last night when we had sex. Kaya wag ka ng  magtaka kung bakit dito ka nagising. Magbihis ka na dadalawin natin ang puntod ni Irish"

sex lang ba talaga ang tawag niya sa nangyari samin. Lust at hindi Love. Sabagay ano pa nga ba ang aasahan ko, sinampal na niya ako sa katotohanang hindi niya na ako mahal.
...

William Dela Vega

Sawang-sawa  na akong maloko ng ilang beses, kaya lahat na lang ng bagay na sasabihin niya hindi ko na magawa pang paniwalaan pa. Ayoko sa lahat ay ang kagaya ng papa ko, manloloko. 

At si Cristine  basura na lang ang tingin ko sa kanya, basura at hindi asawa. Tungkol naman sa anak na sinasabi niya, it has no used na rin naman kung papatayin ko ang bata, naipakulong ko na rin naman ang kapatid ko na isang desisiyong noon ko pa dapat ginawa, so better yet pahirapan ko na lang si Cristine  at ang sinasabi niyang anak ko.

Marrying her, is a total disaster.

Alam kong matagal ng may bagyo sa relasiyon namin, siya yung nasasaktan pero parang ako naman yung mistulang nalulunod, sa sobrang galit at pagkamuhi.

Habang naghihintay sa pagbaba ni Cristine  ay inilabas ko na sa garahe ang sasakyan, saktong bumaba na rin naman si Cristine  pagkalabas ko. 

Mga isang oras o ilang minuto pa ang biyahe kaya't binuksan ko ang radyo ng sasakyan, since wala rin namang kumikibo sa aming dalawa at mukhang wala ni isa sa amin ni Cristine ang gustong magsalita. Samahan mo pa ng mabagal na usad ng sasakyan ay mabuburyo ka talaga.

Sa una ay  nakakaaliw na mga kanta ang tumutugtog kaya't medyo nababawasan ang tensiyong bumabalot sa pagitan naming dalawa. Until magshift ito sa isang pamilyar na kanta, isang awiting tila yata ang pinatatamaan ay ako.

I can't believe what I just heard

Could it be true

Are you the girl I thought I knew

The one who promised me her love

Where did it go

Does anybody ever know

How do you heal a broken heart

That feels like it will never beat this much

again