"Ho?" Nagulat nalang ako ng inilapit niya ang mukha nito sa akin. What is this smell?
"Vermilion. Come to me, later. No buts and I don't accept no. May pag-uusapan pa tayo" direstong usisa nito habang may ngiti na naman sa labi. Hindi pa rin ito inilayo ang kanyang mukha.
Kahit na may pagtataka hindi pa rin ako makahindi. Diba? Temporary principal nga siya. Sadista ako pero good girl ako sa mas nakakatanda sa akin. I don't know why. Hindi ko din maintindihan ang sarili ko. Napatitig ako sa kanyang mata at alam ko hindi ko dapat ginawa. Tila may binulong ito na----- hindi ko dapat marinig.
Nang makaalis ako sa kwartong iyon sari saring tanong na naman ang sumalubong sa akin ng mga kaklase ko. Remember hindi nila ako nakakilala noon? Pero nung tinawag yung pangalan ko. Shock na shock yung mga bubuyog sa transformation ko.
"Gumanda lang naging pasikat na. Akala mo bida"
Napatingin ako kung saan nagmula yung masakit sa tenga na boses. Umakto ako na magseselfie ako sa harap nila.
"Ako gumanda lang naging sikat na. Ikaw na laging nagpapaganda nakakasawa ang mukha tapos nangangamoy wasak" pagpaparinig ko din. Napangiti ako at binigyan sila ng nakakaasar na kindat. Akalain niyo yun may human bee na pala dito sa mundo. Kahit saan ka talaga magpunta, may mga bubuyog talaga. At kahit anong gawin mo, ijujudge ka pa rin nila. Tama ka man o mali. Umalis na ako dun baka di ako makapagpigil. Pati mukha mawawasak na din.
"Levy!" Masayang Ghospel ang sumalubong sa akin. Napangiti nalang ako dahil nakakahawa ang magandang ngiti niya.
"Aray ko naman" bigla bigla niya kasi akong niyakap ng mahigpit.
'Levy' rinig kong boses mula sa utak ko. Napahawak ako sa ulo dahil bigla itong sumakit. Parang narinig ko na ang boses na yun kanina? I mean-- argg basta pagpipilitin kong alalahanin mas sumasakit ang ulo ko.
"Anyare sayo? May sumakit ba sa iyo?" Nag-aalalang tanong ni Ghospel.
"Sumakit ang ulo ko. Tatalino na ata ako" sagot ko. "Aray ko" daing ko dahil nakatanggap ako ng isang malakas na tampal sa noo ko. Grabe naman ito. Nagpapatawa yung tao ito oh.
"Gaga. Matagal ka ng matalino. Mas masakit yung walang ulo, oo" ang sakit naman magsalita nitong kaibigan ko. Nagtataka tuloy ako kung bakit pinapagiliran ako ng kulang sa buwan.
Hindi ko nalang iisipin yung boses na yun. Sumasakit talaga ang ulo ko.
(Adik's POV)
F*ck you Harris. Balak mo talagang gawin yun sa babae ko. Akala ba niya hindi ko alam na kaya niyang gawin yun?
"Paano niya kaya nagagawa yun?"
"Ang alin?"
"Yung hipostismo. Ang astig eh. Diba ginagamitan yun ng peso tapos ipapatitig mo sa ipapahipostismo mo?"
"Gago di yun peso"
"Hindi lang naman yun ang pwedeng gawin para mapahypnotize yung isang tao"
Mga pag-uusap ng mga tarantadong myembro ng grupo. Naalala ko sa aming dalawa ni Harris. Siya yung may maraming alam sa paghihipotismo. Not me. Ayoko sa ganung bagay dahil mas gusto ko yung pumatay. Kahit ganun alam ko naman ang resulta kung nahipnotize ka. Pwede nilang magmukha kang gago, baliw, lasing o pwede nilang burahin yung alaala nila sa isang tao. F*ck naalala ko yung araw na balak ako ihipotismo ni Harris. His eyes at ang amoy niya. Sh*t I'm so careless! Isa lang ang iyon sa kagaguhan niya.
"Try mo nga sakin yun" napabalik ang ulirat ko ng kalabitin ako.
"Ang alin?" Pagtatanong ko.
"Yung hipostismo. Ang astig eh. Diba ginagamitan yun ng peso tapos ipapatitig mo sa ipapahipostismo mo?"
"Gago di yun peso"
"Hindi lang naman yun ang pwedeng gawin para mapahypnotize yung isang tao"
Pag-uulit nila sa linya nila kanina. Binigyan ko lang sila ng bored look -----______----- sabay hinigasan ng isang granada.
"Woahhh boss. Aatakihin ako sayo ng puso eh. Wag magbiro boss" mga pilit na pakiusap nila sa akin. Napangisi nalang ako tapos ay tumayo na habang nakapamulsa.
"Para malaman niyo--- hypnotize is easy to learn yet it's hard to do. May mga tao kasing hindi naapektuhan ng ganung bagay because they have a strong emotions and psychological. Isang iglap lang pwede ka ng magmukhang gago or worst--- hindi makakaalala" pagsisimula ko. "Parang magic lang iyon. You can use it for bad or good purpose" dugtong ko.
"Si Harris ba boss, mas magaling pa sayo?" Napatingin naman ako kay Jacob na nagngunguya pa ng pagkain.
"Wanna know?" Usisa ko habang dahan dahang lumapit sa kanya. Kita ko ang paggalaw ng buto sa lalamunan nito. Kidding Adam's apple yun.
Nasa isang Cafe kami ngayon habang pinagmamasdan sa malayo ang dalawang tao na nag-uusap. Wala ba siyang ibang maisip na paraan para mapalayo niya sa akin si Levy? Oo nga naman mukha pa lang niya maluma na kaya pati ang pamamaraan nito maluma na din.
Nang hindi na ako makapagpigil ay lumabas ako sa kusina dito. Lumapit ako kay Tofer na nagmukhang koreano dahil sa binaba niya ang bangs nito. Bagay naman sa kanya. Kinuha ko ang isang silver tray at isang may laman na inumin. I don't know anong tawag--- hindi naman sa akin ang Cafe na ito. Babayaran ko naman ang may ari kaso she insist. Tsk fine.
"Just act normal or else you'll eat my bullet" napangisi naman ako ng napalunok ito at nanginginig na nagthumbs up sa akin.
Sa pagkakataon nito parang wala na akong maisip na paraan. Kailangan ko na ata gawin yun kay Levy kung malaman ko man na nakalimutan niya ako.
Habang papalapit ako may pinaggagawa naman si Harris na may kinalaman sa hipostismo. Hindi halata sa normal na tao.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Here's your order, Ms" pagkukuha ko ng atensyon ni Levy. Napatingin naman ito sa akin at biglang kumunot ang noo nito. I feel pain at my chest dahil comfirm ginamit nga ni Harris ang bagay na yun.
"Wala naman akong inorder na ganyan" sabi ni Levy.
"Sorry pero walang inorder si Levy ng juice na ganyan" saad ni Harris na may halong pang-asar. Napatingin naman ako sa kanya at mapang-asar din na ininum ang inumin na para kay Levy.
Bago pa man makapagsalita ang dalawa ay mabilis na nilapit ang mukha ko kay Levy. Ngumiti ako ng panandalian sabay halik sa kanya.
Alam ko maraming nakakakita but I don't care. Hindi man ako maalala ni Levy alam ko din naman na di yun pangmatagalan. Maaalala niya ako dahil ako--- ang Adik niya.
