Prologue:
Ang love para sa akin noon ay isang simpleng feelings lang .
May Commitment pero walang responsibility na kasama.
Love na puro feelings lang na gusto ko lang maramdaman yung pakiramdam na mahalin ka ng mahal mo, gustuhin ka ng gusto mo .
Love na mala fairytale at movie ang peg, yung PERFECT.
Yung may sparks at butterflies in your tummy pang effects .
Yung puro happiness lang.
Yung love na hindi ka masasaktan .
Yun ang love sa akin noon, Sobrang selfish, self- centered , laging nagmamadali, at laging self-seeking.
Akala ko love na to' once naramdaman mong masaya ka pag kasama mo siya, yung sapat na yung happiness pero hindi pala, mali pala ako, hindi pa pala to love.
Hindi mo pala masasabi na totoo na , nang dahil lang sa simpleng feelings, hindi pala sapat yun.
Hindi lang pala dapat sinasabi yun kundi pinapakita din, hindi lang pinapakita yun kundi sinasabi din.
Hindi dapat kailangan gawin lang kundi DAPAT GAWIN.
Ang love pala ay isang responsibility hindi lang puro feelings. Isang choice na dapat panindigan.
Dapat pag pumasok ka sa isang relasyon, dapat handa ka, handa ang puso mo, dapat nagkakasundo ang dalawa: ang puso at utak, pag nagtalo yan ibigsabihin may mali .
Ang true love, hindi takot masaktan, hindi takot mareject, hindi takot magtake ng risk at higit sa lahat hindi takot magsacrifice.
Na-realized ko ang lahat ng ito , Nang dahil sa kanya .. He's totally different compaired to other guys ..He's a God fearing , He truly love God.
"Para sa kanya ang love ay nakakapaghintay.
Pag nagmahal ka kaya mong maghintay para sa right time, tamang timing. Then be the right person first, maging tama ka muna para sa tamang tao na yun. "
True love waits nga naman daw. Si God muna bago iba. :)
---
And i think he's the one. <3
