Κεφάλαιο 7ο

358 46 8
                                    


Ακούμε τη πόρτα να ανοίγει και να κλείνει ,ενώ ακολουθούν βήματα προς τη κουζίνα. Κοιτάζω πρώτα τη Kylie και μετά τα υπόλοιπα κορίτσια που ανταποδίδουν το βλέμμα.
Κάνοντας νοήματα ρωτάω αν θα έπρεπε να σηκωθούμε και η Ava μου λέει να παραμείνω στη θεση μου.

Ξαπλώνω την πλάτη μου πίσω στο μαξιλάρι του καναπέ και αναστενάζω.

Δεν μου αρέσει εδώ.

Θέλω να φύγω.

Δεν το λέω με τον απελπισμένο τόνο άλλα με τον καθαρά φοβισμένο τόνο .

Αυτό το μέρος είναι απαίσιο ,δεν έχει συμβεί τίποτα καλό από την ώρα που ηρθα εδώ . Βέβαια,δεν έχει συμβεί και τίποτα τραγικά άσχημο.

Ακούω τα βήματα να πλησιάζουν το σαλόνι και αμέσως σηκώνω και ισιώνω το κορμί μου στον καναπέ.
Η μορφή του εμφανίζεται μπροστά μας και εγώ τολμώ να κρατήσω το βλέμμα μου σοβαρό και κολλημένο στα μάτια του...σε αυτό το βαθύ αυστηρό και γεμάτο απαιτήσεις βλέμμα.

«Σηκωθείτε και πηγαίνετε για φαγητό . Να το φάτε όλο. Θα είμαι πάνω ,οπότε φρόνημα.»λέει απειλητικά καθώς κοιτάζει μια μια στα μάτια το ίδιο και εμένα.

Γνευουμε και τότε φεύγει. Σηκωνόμαστε και πηγαίνουμε στη κουζίνα όπου η μυρωδιά της πίτσας σπάει τις μύτες όλων.

Δεν έχω φάει πολλές φορές ,αλλά όσες έχω φάει έχω να πω τα καλύτερα!
Όταν φτάνουμε ,έχω μείνει πίσω και βλέπω τα κορίτσια να παίρνουν τα κουτιά και να τα αφήνουν πάνω στο τραπέζι ,ενώ αρπάζοντας από ένα πιάτο αρχίζουν να παίρνουν κομμάτια.

Όταν πλησιάζω τη πίτσα έχουν μείνει 5 κομμάτια τα οποία υποθέτω είναι για εμένα. Παίρνω το πιάτο και βάζω πάνω τα 3 μεγάλα κομμάτια και πηγαίνω στη τραπεζαρία όπου κάθονται όλες.
Κάθομαι και επεξεργάζομαι τη πίτσα.

Μοιάζει πολύ περίπλοκη ,καθώς έχει πάνω κομματάκια κοτόπουλου , πιπεριές και μανιτάρια. Δεν έχω φάει ποτέ μου μανιτάρι ,υποθέτω πως τώρα ηρθε η στιγμή, σκέφτομαι.

Η Isabelle αρχίζει την προσευχή του μεσημεριανού και έπειτα όλες ορμουμε στη πίτσα.

[...] Η ώρα έχει πάει 2:15 και μετά από το βαριεστημενο μάσημα μου έχω φάει τα 3 κομμάτια πίτσας που είχα μπροστά μου καθώς και τα άλλα 2 που είχα αφήσει ,αφού "έπρεπε να το φάμε όλο."
Όταν αφήνω το πιάτο μου στον νεροχύτη ήδη νιώθω ένα περίεργο ανακάτεμα στο στομάχι μου,όμως δεν παραπονιέμαι αφού έφαγα νωρίς το πρωί πρωινό και τώρα πολύ λαίμαργα το μεσημεριανό.

The DollhouseDonde viven las historias. Descúbrelo ahora