Het Internaat

Hoofdstuk 3

Maanden gaan voor bij en we zitten nu in onze laatste weken van school. Justin heeft gevraagd of ik zijn vriendin wil zijn en omdat hij bewezen heeft dat hij me kan vertrouwen door mijn geheim van vroeger te bewaren heb ik natuurlijk ja gezegd. We hebben nu 2 maanden en zijn onafscheidelijk. Onze vriendengroep is nog steeds hetzelfde en we hebben zelfs een groepsnaam bedacht "Maat en maat en de party poezen". Dit komt omdat Marjolein en ik elkaar maat en maat noemen, de jongens elkaar poes noemen en we vaak samen uit gaan. Maar buiten alle leuke dingen zijn er ook een paar minder leuke dingen gebeurd. Sinds twee weken geleden ontvangt Justin rare sms-berichten. In deze berichten staan onder anderen dat hij me met rust moet laten, dat hij niet goed genoeg is en dat hij het uit moet maken. We weten niet zeker van wie de berichten komen want we kunnen de afzender niet bellen of bereiken. Als we een bericht terug sturen krijgen we er geen antwoord op. Sinds vorige week is de jongen die vroeger mijn vertrouwen heeft verloren door vreemd te gaan zich aangemeld voor dit internaat. Ik zag hem bij de receptie staan toen hij een aanmeld formulier aanvroeg. Gelukkig heeft hij mij niet gezien. Ik was zo snel mogelijk naar mijn kamer gerend en heb Marjolein en Justin verteld dat hij zich heeft aangemeld. Ze vertelde mij dat ik me geen zorgen hoefde te maken zolang ik maar bij hun ben. Dit stelde me erg op mijn gemak.

'Ga je mee?' Vraagt Marjolein die al bij de deur staat. 'Ja ik kom eraan.' Zeg ik als ik mijn tas pak. Samenlopen we naar ons lokaal toe. We nemen plaats in het lokaal en vandaag beginnen we met Nederlands. De jongens komen ook binnen lopen en gaan op de rij stoelen achter ons zitten. 'Hey gaan jullie mee naar het strand feest vanavond?' Vraag Ian. 'Ja gezellig!' Zeg ik. 'Hoe laat zullen we dan afspreken?' Vraagt Marjolein. 'Elf uur komen we jullie ophalen.' Antwoord Ronald. 'Is goed.' Zeggen Marjolein en ik tegelijk. Meneer Loos begint de les en langzaam gaat de dag voorbij.

We hebben net gegeten en Marjolein en ik zijn ons aan het klaar maken voor het feest. Aangezien we midden in de zomer zitten zal het vanavond niet erg koud worden. Ik heb daarom gekozen voor een donkerblauw kanten jurkje met daar op een leren jasje. Onder mijn jurkje draag ik mijn Adidas superstars omdat hakken op het strand niet erg handig zijn. 'Kayleigh? Zou je mijn haar en make up willen doen?' Vraag marjolein als ze haar hoofd om de hoek van de badkamer steekt. 'Tuurlijk.' Antwoord ik terwijl ik nog even mijn haar goed doe. Marjolein loop naar haar eigen kamer om haar make up tas te pakken en tot mijn verbazing komt ze terug met een bigshopper vol make up. 'Jij hebt zo veel make up?!' Zeg ik verbaast omdat Marjolein nooit make up draagt. Een hele bigshopper vol make up? Dat is belachelijk veel en dan te bedenken dat ik maar een klein etuitje heb. Ik kijk in de tas van Marjolein om producten te vinden die ik kan gebruiken voor de look die ik zo ga maken. Ik probeer de oogschaduw te combineren met het leuke lichtroze shirt dat ze aan heeft en kies dan ook voor een lichte tint oogschaduw. Nadat ik klaar ben met de make up krul ik de haren van Marjolein. We zijn net klaar met het opruimen van de make up en haar spullen als de jongens op de deur kloppen. 'Zijn jullie er klaar voor?' Vraag Justin. 'Helemaal.' Zeg ik als ik hem begroet met een knuffel. Ik geef de andere jongens ook een knuffel en we lopen met zijn alle naar beneden. Gelukkig zit ons internaat vlak bij het strand en dus kunnen we er lopend heen. We lopen het strand op en er staan al heel veel studenten, ze hebben zelfs een kampvuur gemaakt. Langs het fietspad hebben ze een tafel neergezet met daar op flessen drank, frisdrank en de klassieke redcups. 'Ik ga wat drinken halen.' Zegt Ronald. 'Ik loop wel met je mee.' Zegt Ian en loopt achter Ronald aan. 'Neem wat voor mij mee!' Roep ik de jongens achterna. Ik kijk tussen de mensen door om te kijken of ik een bekende tegen kom en mijn ogen blijven hangen bij een zwartharige jongen. Mijn ogen worden groot en ik kan niet geloven dat ik hem hier zie staan. 'Wat is er?' Zegt Marjolein die met haar hand voor mijn gezicht zwaait. 'Jack is hier.' Zeg ik verbaast. 'Jack? De jongen van vroeger?' Vraag Justin. 'Ja.' Zeg ik en kijk Marjolein en Justin aan en zie dat ze net zo geschrokken zijn als ik. 'Zijn we weer!' Roept Ronald die ons een red cup overhandigd. 'We moeten hier weg.' Zegt Marjolein en pakt mijn hand beet als ze weg loopt. Ik kijk achterom en zie de jongens verbaast naar Justin kijken. 'Lang verhaal.' Zegt hij en loopt achter ons aan. We staan naast het internaat maar om eerlijk te zijn heb ik geen zin om naar binnen te gaan. 'Zullen we naders naar beurs gaan?' Vraagt Ian die blijkbaar ook geen zin had om naar binnen te gaan. 'Goed idee.' Zegt Ronald als hij een slok neemt van zijn beker die hij nog in zijn handen had. 'Hoe willen we er heen? Met het openbaar vervoer of met een taxi?' Vraag Marjolein. 'Een taxi is wel makkelijker en sneller?' Zegt Justin. 'En wat minder ingewikkeld dan het openbaar vervoer.' Voegt Ronald eraan toe. 'Dan nemen we een taxi.' Zeg ik terwijl ik het nummer van een taxibedrijf opzoek. Als ik er een gevonden heb bel ik het bedrijf en na een kwartier rijt er een taxibusje het parkeerterrein op. We stappen in en Ian geeft het adres door.

'Dit is veel beter dan het strand!' Probeer ik boven de muziek uit te schreeuwen. 'Mee eens!' Hoor ik de jongens terugschreeuwen. We dansen op de muziek en hebben het erg gezellig. Halve wegen de avond staan de jongens zelfs op de bar te dansen. 'Ik ga even naar het toilet.' Zeg ik tegen marjolein. 'Is goed. Moet ik mee lopen?' Vraagt ze. 'Nee hoor dat hoeft niet. Zeg jij tegen de jongens dat ik even weg ben?' Vraag ik. Ze knikt en ik loop richting de toiletten. Als ik er bijna ben word ik stevig bij mijn arm beet gepakt. Ik kijk opzij en zie Jack staan. 'Laat me los!' Schreeuw ik naar hem als ik een poging doe mijn arm los te maken van zijn stevige grip. Ik word mee gesleurd naar buiten en we komen in een steegje naast beurs te staan. 'Waarom heb je me meegenomen naar buiten?' Vraag ik aan Jack die nog steeds mijn arm stevig beet houdt. Ik krijg geen antwoord en hij pakt zijn telefoon uit zijn zak om iemand te bellen. 'We staan buiten.' Zegt hij door de telefoon en hangt meteen weer op. Nog geen minuut later stopt er een zwart busje recht voor het steegje. Twee stevige jongens stappen uit. Ik bestudeer ze goed maar kan ze niet herkennen. Er wordt een doekje tegen mijn mond aangehouden en ik stribbel hevig tegen. Het had helaas geen zin want het wordt langzamerhand zwart voor mijn ogen.