The Dollhouse

Κεφάλαιο 8ο

Σηκώνομαι με αργά βήματα και πηγαίνω στο μπάνιο και κοιτώ το πρόσωπο μου. Το ήξερα. Το ήξερα πως αυτό το θεατρακι με το πορσελάνινο δέρμα δεν ήταν απλά μια φαντασίωση του ,μια επιθυμία να περιτριγυρίζεται από κούκλες.

Τα δάκτυλα μου ακουμπούν το ραγισμένο δέρμα στο μάγουλο μου.

Θέλει να μας βλέπει να καταστρεφόμαστε. Να ραγιζουμε και όταν βρίσκει την ευκαιρία να μας σπάει.
Γελάω με την ειρωνεία ότι βαθιά μέσα μου πίστευα πως ίσως δεν ηταν τόσο κακός όσο έλεγαν όλα τα κορίτσια πως ήταν.
Λάθος.
Είναι χειρότερος.
Το είδα και τώρα το πίστεψα.
Είμαστε στη κόλαση και αυτός είναι ο Διάβολος. Πως να αλλάξεις τον Διάβολο;

[...]

Τα μάτια μου ανοίγουν αφού ο ήχος από το ξυπνητήρι τρυπά τα αυτιά μου.

Σηκώνομαι αποφασιστική ,πλενομαι, βάζω τη κρέμα στο πρόσωπο μου ,του οποίου το ράγισμα έφυγε αφού αφαίρεσα τη κρέμα εχθές το βράδυ και ντύνομαι βάζοντας το μπλε φόρεμα με τα μπλε παπούτσια μου.
Βγαίνω στον διάδρομο. Η ώρα είναι 6:30 π.μ. το πρωί ,όλες ακόμα κοιμούνται. Έχω 30 λεπτά να φτιάξω το πρωινό . Υποθέτω είναι και αυτό στις αρμοδιότητες μου αφού κάνω το ξύπνημα. Κατεβαίνω στη κουζίνα ,που ευτυχώς είναι άδεια , και αρπάζω τα υλικά που χρειάζονται για να φτιάξω τα στοιχειώδη πράγματα που ξέρω από μαγειρική . Φτιάχνω τοστ ,ετοιμάζω χυμούς ,γάλατα και δημητριακά , βγάζω από μια σακουλιτσα πολλά κρουασανακια για όλες μας και έχοντας στρώσει το τραπέζι και έχοντας βάλει αυτά που ετοίμασα πάνω , κατευθύνομαι προς τον πάνω όροφο.

Η ώρα είναι 6:55π.μ. ακριβώς. Αγχώνομαι για την ημέρα που θα ακολουθήσει.

Πηγαίνω στο δωμάτιο της Ava ,την οποία σκουντάω απαλά για να ξυπνήσει. Ανακουφίζομαι όταν ανοίγει τα μάτια της και μου χαμογελά. Σημάδι ότι ξύπνησε. Γνεύω και βγαίνω από το δωμάτιο συνεχίζοντας με το δωμάτιο της Charlotte και έπειτα της Emma ,της Georgia ,της Isabelle και της Kylie.

Νιώθω ικανοποιημένη που μέχρι τις 7:10 όλες έχουν σηκωθεί και ετοιμάζονται. Αυτή η δουλειά είναι υπερβολικά εύκολη. Πολύ πιο εύκολη από κάθε άλλης κοπέλας . Ακόμα και το πρωινό που έφτιαξα δεν ήταν κάτι εξαντλητικό. Αντιθέτως,με βοήθησε πολύ να χαλαρώσω και να σκεφτώ τα πράγματα διαφορετικά.
Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ίσως πρέπει να πηγαίνω με τα νερά του Τυράννου για να δω που θα καταλήξει. Να δω αν όλο αυτό είναι μια δοκιμασία ή ένα αιώνιο παιχνίδι . Ελπίζω στο πρώτο .
Καθώς κατεβαίνω τα σκαλιά για να φτάσω στο σαλόνι θυμάμαι ξανά και ξανά τα λόγια του εχθές το βράδυ καθώς μου φώναζε :