Chapter 1

15 0 0
                                    

“Hindi dapat malaman ng mga taga- University of the Philippines ang case na ‘to. Kailangan nating itago ito hanggat maari. Magkakagulo ang lahat kapag nakaabot ito sakanila.”

“Pero kailangan nilang malaman ang tungkol dito. Sila lang ang makakagawa ng paraan para matrace ang pumatay sa mga estudyante ng Mabolo. Kapwa nila estudyate ang biktima sir. At saka hindi normal ang pagkamatay nila Sir. Tingnan mo ang mga larawang ito. Lahat ng namatay ay may marka na ‘K’ sa kanilang palad.”

“Walang dapat makaalam nito lalo na ang UP. Gagawa at gagawa sila ng paraan para mahalungkay ang lahat.”

“Bakit sir, may hindi ba dapat malaman ang UP tungkol sa kaso na ‘to?”

“ Ayokong makisangkot sila sa atin. Kaso natin to at hindi sa kanila. Kaya kung gusto mo pang magkatrabaho, sundin mo nalang ang utos ko. Wala ka bang tiwala sa kakayahan natin na maresulba ang kaso?”

“Meron Sir, pero-?

“Ganon naman pala. Mabuti at alam mo!”

“Sir?”

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

News!

“RA XGHY20XX: Lahat ng 17 years old na bata, dapat magkaroon ng Dimatsala”

Isinabatas na ang Republic Act XGHY20XX o ang pagkakaroon ng Dimatsala na naglalayong sagipin ang buhay ng mga kabataang may edad na 17 sa lumalaganap na epidemya sa loob ng bansa.

‘Ito na lamang ang ating paraan para manatiling buhay ang ating mga kabataan para sa susunod na henerasyon,” pahayag ng ating pangulo kahapon (Hulyo 4, 3046) sa kanyang natatanging talumpati.

itutuloy...

-from Capricorn (page 2), by Samakarkada

 ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

“Ma, nganong wa pa man si Papa?” tanong ng limang gulang na si Mario sa kanyang nanay na kanina pa di mapakali sa kinauupuan. Nilapitan sya nito at ngumiti sa kanya.

“Di ko kahibaw anak. Pero unya, moabot na to sya.” sabay haplos sa buhok ng anak. “Ngano man,mingaw na ka kay Papa mo?”

‘Ompo.” sabi ng kanyang anak.

“Sige ra gyud, huwat lang. Moabot na to sya unya. Nipalit pa guro sa imuhang paborito nga tsokoleyt. Unsa gani tong pangan ato?”

“Katong lami kaayo? Katong naay bilog-bilog?”

“Ompo. Kato ba, unsa gani pangan ato?”

“Uhm.. Myakii!”

“Ahh. Myakii diay to sya. Unya, mukaon ta ato ha? Katog na sa karon, gabi i na kayo ni o, dapat matog kana. Matahon nalang teka pag-abot ni Papa.” Sabay kandong sa anak. “Ili-ili, tulog anay.. Wala diri, imong tatay, kadto tienda, bakal papay,ili-ili, tulog anay... Hmm. Hmmmmmm..hmm..hmm.. Hmmmmmm... Hmmmmmm.. Hmm.. Hmmm..hmmm.hmmmm..”

 --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Tatlong linggo matapos ang pag-atake ng mga taga-CHOI Computer College sa Ayumu University,balik na ulit ang lahat sa dati. Pero kahit naayos na ang system ng mga estudyante, may mga estudyante paring nagdesisyon na hindi na muna tapusin ang semester na iyon dahil sa trauma.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Sep 18, 2014 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Dimatsala IITahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon