With the eyes of a demon

With the eyes of a demon part 1

Daniel zazwyczaj przesiadywał parku, czytając swoją ulubioną książkę. Uwielbiał czytać, to było jego ulubione zajęcie, które, chociaż na moment potrafiło oderwać go od problemów. Mimo tego nie był jakimś wybitnym uczniem, szczerze mówiąc, nie lubił się uczuć, uważał, że szkoła ogranicza i doprowadza wielu do depresji. Często bał się wyjść na uczelnię, bo wiedział, dokładnie co go czeka. Wiedział, że znów będzie nękany i gnębiony tylko dlatego, że spojrzał się na kogoś w taki sposób, jaki nie powinien.

- "Pogoda za oknem była wprost idealna na spacer, mały Tom wraz ze swoim dziadkiem poszli w stronę strumyka. Pan Smith uwielbiał zabierać tam swojego wnuczka opowiadać mu historię o rybaku, który złowił złotą rybkę spełniającą życzenia."

Szkoda, że jak ja byłem, mały to ulubionym zajęciem mojego dziadka, było bicie mnie paskiem od spodni. Do tej pory mam blizny na plecach, ale przecież bicie dziecka tylko dlatego, że, zrobił bukiet dla babci, zrywając, nieświadomie ulubione kwiatki dziadka jest normalne, prawda?

Nikogo tu nie ma, a ja teraz gadam sam do siebie..., szkoda, że to nie sobota i muszę iść już na zajęcia, na które szczerze mówiąc, nie mam ochoty w ogóle iść.

Niebo zwiastowało, że zaraz zacznie padać, chłopak szybko schował książkę do torby, nałożył kaptur na głowę i udał się w stronę uczelni.

Widzę, że dziś pogoda również ma depresję, cóż przynajmniej nie jestem w tym sam. Problem w tym, że męczy mnie to już od dziecka...

- Witam, serdecznie moich ukochanych studentów jak widać, za oknem pada i niestety dziś nie mogę zrobić zajęć w plenerze.

- Dzień dobry ! Przepraszam za spóźnienie !

- Panie Jackson to już trzecie pańskie spóźnienie w tym tygodniu, a to dopiero środa!

- Proszę mi wybaczyć, następnym razem to się nie powtórzy...

- Mówiłeś to samo wczoraj i przedwczoraj, ale nie zamierzam, tracić czasu na uczenie ciebie co to punktualność a teraz idź, usiądź na swoje miejsce.