Meant to be?

68.

Iets na zes uur komen we aan bij mijn grootouders. Ik weet zeker dat ze Jamie gaan mogen. Wie mag Jamie immers niet? Mijn oma opent de deur en we wandelen allemaal hun gezellige huis binnen. We nemen plaats in de woonkamer en iedereen praat over vanalles. Ik probeer zoveel mogelijk te vertalen voor Jamie. Het doet me deugd om te zien hoe goed mijn grootouders het met Dylan kunnen vinden. Zo voelt het net alsof we echt één grote familie zijn. Na een tijdje gaan we aan tafel. Oma heeft zoals elk jaar kroketjes met kip en salade gemaakt. Zoals ik verwacht had klikt het tussen hen en Jamie. Mijn opa praat de hele tijd met hem over voetbal. Na het eten help ik oma met de afwas.

'Wil je die schaal even aangeven?' vraagt oma me terwijl ik afdroog en zij afwast. Ik geef haar de schaal door.

'Ik ben echt blij voor, kindje.' glimlacht ze me toe. 'Als er één iemand zoveel geluk verdient ben jij het.' Ik glimlach bedankend.

'Ik heb inderdaad veel geluk gehad.' grijns ik.

'Zullen we binnenkort nog eens samen een kopje koffie gaan drinken? Dan kan je me alles vertellen?' vraagt ze opgewekt.

'Ja! Graag zelfs!' antwoord ik. Dan komt opa de keuken binnen met twee grote dozen. 

'Ik heb oude fotorolletjes gevonden. Zal ik ze projecteren?' vraagt hij aan oma.

'Oh ja, leuk! Ik zal de koffie en taart brengen.' antwoordt ze en ze geeft hem een zoen op zijn wang. 

Niet veel later zitten we in allemaal in de woonkamer naar de oude foto's te kijken.

'Ik hoop dat je mijn kinderfoto's eruit hebt gehaald?' vraagt mijn moeder aan opa. Hij lacht als antwoord; 'Daar zijn ze toch veel te grappig voor, Anna.' Mijn moeder rolt met haar ogen en leunt weer naar achter. 

Inderdaad, haar kinderfoto's waren lachwekkend. Ze had altijd scheve staartjes in en haar voorste tanden deden er heel lang over om te groeien.

Rond elf uur vertrokken we weer naar huis. Thuis aangekomen gaan Jamie, Dylan en ik direct slapen, aangezien we wat slaap hebben in te halen. 

'Je hebt echt een leuke familie.' mompelt Jamie wanneer ik naast hem kom liggen. Ik rol tegen hem aan en hij slaat een arm rond me heen.

'Weet ik... Ik ben zo benieuwd naar de jouwe!' zeg ik enthousiast terwijl ik met een plukje van mijn haar speel.

'Ik denk dat je ze leuk gaat vinden. Oh, had ik trouwens al gezegd dat de jongens ook allemaal in Londen zijn?' voegt hij toe. Vanaf hij over zijn beste vrienden praat lichten zijn ogen een beetje op. Ik staar even naar zijn gezicht voor hij me een por geeft.

'Euhm... Nee! Dat had je niet gezegd! Sorry... ik was afgeleid.' antwoord ik met een kleine glimlach.

Hij knipoogt zelfzeker. 'Snap ik.' grijnst hij.

Ik rol met mijn ogen en dan gaan we eindelijk slapen.