Actually this story happened in 2011 and is a true story..
"Ate Charm tara punta tayo ng mall bukas pa naman yun.. Sige na pleeeaaasse?"^_^ - Donna
"Haii.. sige na nga!. Besides I'm bored narin naman eh. Buti pa itext mo si Shai para sama-sama tayo" -Charm
"Ok. HAHAH!" -Donna
After 5 mins..
"Hello, I'm here na" -Shai
"Eto naman ang bilis kapag lakawatcha" -Charm
"HAHAHAH!" -Shai
"TARA!" -Donna
Oo masaya, kahit papaano kasama ko mga pinsan ko.
Tagal ko rin kasi silang di nakita kaya madalas ko talagang pagbigyan kapag nagkakasama kami.
May occasion kasi dun sa bahay ng lola ko kaya ayan sama-sama nanaman.
Anyway, simula pa lang ng araw na yun eh parang kakaiba na ang nararamdaman ko.
Siguro pagod lang sa biyahe kaya kung anu-ano tuloy ang nararamdaman ko.
Pero hindi, ang bigat talaga sa pakiramdam.
Simula ng dumating kami dun lagi akong natutula. Na parang may kung ano na hindi ko
mapaliwanag...
8: 50 pm na...
Nasa subdivision ang bahay ng Lola namin.
AYAN tuloy -- maglalakad kami palabas kasi gabi na at wala ng dumaraan na sasakyan...
"Ang dilim naman! Asan na ba kasi ang mga tao dito" -Donna
Natawa na lang ako (Kasi naman hindi pa siya nasanay eh dun naman sila nakatira.. Etong taong to talaga kahit kailan mareklamo ^_^)
Kahit ganun masaya parin kami kahit pagod na.
**Bigla naman akong natigilan.. Oo nga noh! Walang ibang tao. As in kami lang naglalakad..
Sa di kalayuan.
May naglalakad.
**Oh my God! Papunta sa direksyon namin.
Mabagal.
Mukhang matanda.
Lalaki.
--Sina Shai at Donna nagchichismisan parin.
Hindi ko masabi..
Kinikikilabutan ako..
Hindi ko alam kung bakit titig na titig ako.
Mukhang pamilyar ang mukha.
Pero hindi maaaring siya yun.
Ng malapit na saamin, saka lang natigilan ang mga pinsan ko.
Sabay-sabay naming pinagmasdan ang matandang lalaki.
Lahat ng balahibo ko nagsitayuan..
** LOLO!!!
Nagsitakbuhan kami pauwi.
Bakit??
Simple lang.. Nung araw na yun ay araw ng anibersaryo ng pagkamatay ng lolo namin.
