YALIN

GİRİŞ

Her kez içindeki boşluğu doldurmaya çalışır. Peki, sen demişti içimdeki ses sen bu boşluğu doldurdun mu demişti. Benim verdiğim cevap o boşluk değil o acılarım onları doldurmuyorum daha doğrusu üstünü kapatıyorum demiştim. Ama verdiğim cevap la sadece kendimi kandırmıştım ben o acıların üstünü kapatmıyordum kapatamıyordum onları kucaklıyordum.

Gece saat 10 civarıydı ve yağmur yağıyordu ama o yağmur değildi benim suratıma değen su değil pişmanlıklarım, acılarım, korkularım, bunlara karşı koymaya çalışarak eve yürüyordum içimde bir boşluk ve özlemle. Yağmur yağdığı için etraf sisliydi. Biran önce eve gidip yatağıma yatıp pişmanlıklarım ile baş başa kalmayı düşünüyordum. O sırada arabaların loş ışıkları gözlerimi alıyordu ve birden hep alışkın olduğum ama bu sefer gerçek olan bir şey hissetmiştim duygusal değildi bu, bu gerçekti o zaman anlamıştım.

Aslında yaşamıyordum sadece yaşadığımı sanıyordum. Kaza hayatımı her acıyı değiştiren kaza o an yavaşlatılmış bir şekilde gördüğüm. Etraf kararmış ve içimdeki ses bana sen kimsin diye sormuştu. Bilmiyorum dedim içimdeki ses sen Şahmeran'sın demişti ve artık her şeyin geçtiğini acılarımı dineceğini söylediğinde ona gülmüştüm sonra anladım ki haklıymış.