Het monster onder je bed

Iedereen kent het wel. De nachtmerrie dat elk kind ooit wel heeft gehad. Je wilt gaan slapen, totdat je ineens denkt dat er een monster onder je bed ligt. Je durft niet meer uit je bed om naar je ouders toe te gaan, je durft je hand niet meer uit te steken naar dat glas water dat op je nachtkastje staat. Je durft je been niet meer uit bed te steken. Simpelweg: je durft niks meer. Je roept paniekerig je ouders, die zich vervolgens als een wervelwind naar boven haasten. Ze vragen je wat er aan de hand is en vervolgens zeg je snikkend: Mama, er zit een monster onder mijn bed en ik durf niet te kijken. Hij gaat mij verslinden en vermoorden. Help! Je moeder glimlacht opgelucht en kijkt voor de vorm maar onder je bed en vertelt je vervolgens dat er alleen maar bestofte spullen onder je bed liggen. Niks om bang voor te zijn. 'Ga maar rustig slapen, morgen is er weer een nieuwe dag', zegt ze en ze geeft je een kus op je voorhoofd. Je ouders lopen vervolgens je kamer uit. En jij? Jij kan met een gerust hart gaan slapen. Er is niks om bang voor te zijn, het zijn gewoon kussens. Dit gebeurde elke dag en elke dag moesten je ouders je weer geruststellen. Je had elke dag het gevoel dat je niet alleen was en dat liet je ook merken. Elke avond moest je weer huilen en straalde je doodsangsten uit om dat ene monster onder je bed. Maar uiteindelijk dacht je gewoon bij jezelf; Morgen is het weer een nieuwe dag, welterusten!

Maar wat nou als dit monster echt was? Als jij de enige was die dit kon zien? Wat zou je doen?