20: The end

316 36 28
                                    

Ο Μαρτινους πλησίασε. Μάζεψε τις στάχτες της.

Μ- Τι θα τις κανείς;

Τ- Θα τις θάψουμε.

Μ- Πάει αυτό ήτανε.

Τ- Το ξέρω.

Μ- Μέγα μάντη θα έχουμε και αλλά φάντασματοπροβλήματα στο μέλλον;

Τ- Όχι.

Μ- Κρίμα φαντασματομαντη.

Τ- Περιμενε.

Μπήκε μεσα και έφερε ένα μπουκαλάκι και ένα μαρκαδόρο.

Πήγαμε βαθιά μεσα στο δάσος.

Τ- Δεν κρυώνεις;

Η αλήθεια είναι πως όχι.

Μ- Όχι.

Φτάσαμε σε ένα ξέφωτο. Σκάψαμε μεσα στο χιόνι με τα χέρια.

Ο Μαρτινους έβαλε στο μπουκαλάκι τις στάχτες και έγραψε κάτι απεξω. Το έθαψε στην τρύπα που ανοίξαμε. Μετά έφερε μια τεράστια πέτρα και άφησε πάνω. Στην πέτρα ζωγράφισε έναν σταυρό.

Μ- Τι έγραψες;

Τ- Να μην ανοιχτεί ποτε. Δεν ξέρεις τι θα βγει από εκεί μεσα.

Μ- Στάχτες....ίσως; (Σαρκαστικά)

Τ- Ω Χαχα πολυ αστείο.

Τον αγγάλιασα.

Τ- Λοβ γιου μπρο.

Μ- Λοβ γιου του

Ευχαριστω για τα σχόλια έκλαψα διαβάζοντας τα 😂 και για τις ψήφους. Χαίρομαι που σας άρεσε αυτή η ιστορία!!

The ghost-girl (completed)Where stories live. Discover now