If Love Had A Name, It Would Be Yours.

~~~~~~~~~~~~~~6~~~~~~~~~~~~~~

Pov. Levi.

Ik sta voor de deur. Ik heb gevraagd of ik haar mocht bezoeken. Natuurlijk mocht dat, omdat ik een oude patiënt ben. Daar zat ze op haar bed. De krant was laatst langs geweest. Ze zagen me bij het ziekenhuis. Ik heb ze vertelt dat ze mijn vriendin is, en dat als ze uit het gekkenhuis is, dat we dan gaan samenwonen. Ik kan nog net opvangen dat ze haar tranen snel wegveegt. De zuster naast me zegt : " er is een bezoeker voor je. " Ik kom tevoorschijn en ik zie teleurstelling en angst in haar blik. Haha, net wat ik wil. " Oh... Oké." Zegt ze, terwijl ze probeert om te lachen.  Ik loop naar haar bed als de zuster weg is. " En, hoe gaat het, mijn lief? " Ze geeft geen antwoord op de vraag en zegt verveelt:  " wat doe je hier, Levi?"         " dat weet je best. " Ik geef speels kusjes in haar nek. Het idee dat ik dit altijd kan doen als we samenwonen, doet me bijna ontploffen.
Ze probeert me van zich af te duwen. Het lukt haar niet, natuurlijk. Want in onze lovestory is zij het schaapje en ik de wolf. Ik zeg zachtjes: " stop maar  gewoon. Het lukt je toch niet. Je verspilt je energie. " Ik lach. Dan wacht ik even en vraag: " dus... Wat ga je doen? " Ze antwoord niet. " Wat ga je doen? " Vraag ik wat dreigender.      " Stoppen met....." "Stoppen met wat?" Er ontstaat een grijns op mijn gezicht. " Stoppen met... Ontkennen... Dat ik j..... Jou vr.... Vriendin ben." "Goed zo." Lachte ik. " Je hebt t de goede keus gemaakt. Als je had geweigerd, had ik waarschijnlijk iets gedaan waar ik op politie-gebied spijt van zou krijgen. " Lachte ik met mijn mond bij haar nek. Ik gaf haar kusjes over haar hele gezicht.  Er verscheen een klein lachje op haar mond. "Ik wist het. Je wil me ook. "   Ik til haar op en zet haar op het nachtkastje. Ze stribbelt niet tegen, want ze weet wat de gevolgen daarvan zijn.

Pov. Fay.

Ik had gelijk spijt van wat ik gezegd had. " Goed zo. " Hij lachte en kuste me. Opeens merkte ik dat hij een klein lachje op mijn gezicht had laten verschijnen. Ieuw!  Wat is er mis met mij?!  Jammer genoeg zag hij de lach en zei: " ik wist het. Je wil mij ook. " Nee dacht ik . Helemaal niet. Maar waarom was die lach er dan? Hij tilt me op en zet me ip het nachtkastje. Hij kuste me en ik kuste met tegenzin terug. Anders weet ik niet wat er zou kunnen gebeuren.