ANDREA'S POV.
"Ma?.. ma paka tatag naman po kayo plss. kahit para sakin nalng or sayo pakiusap." pag mamaka awa ko.
"Nak Drea. alam kong kakayanin mo kahit wala ako kilala kita alam ko-- ahem ahem ahem"
"ma! wag nyo pong pilitin kung hindi nyo pa kaya mag palakas po muna kayo pls.?" pakiusap ko nahihirapan na kasi syang mag salita at inuubo ubo na.
"Hindi nak kelangan mong malaman ang katotohanan..alam kong di na ako tatagal. yung box?" sabi nya't tinatanong yung kahon putek ano bang meron sa kahon na yun ano ba kasi laman nun?
"opo ma nakita ko na po yung kahon pero di ko pa binubukasan ano po ba yun?" tanong ko
"basta malalaman mo din.mag tiwala ka kakayanin mo lahat lahat wag kang susuko at sana patawarin mo din ako sa kung ano man ang nagawa kong mga kasalan sayo sainyo. nak pagod na pagod na ako gusto ko na mag pahinga"
"sige po ma mag pahinga po muna kayo usap nalng po tayo bukas.tatawagn ko pa po si kuya at babalitaan mama plss..lumaban namn kayo kelangan ka pa namin kelangan pa kita andami ko pang gusto marating at matupad na pangarap na kasama ka" mahabang paliwanag ko.
At lumabas na ng kwarto.
matawagan na nga lang si kuya ang dami ko pang kelangan sabihin sa kanya.
"kuya sa wakas at sinagot mo din. kuya baka pedeng umuwe kana muna kahit ilang araw lng? si mama kasi lumalala na yung lagay nya at kelangan nya ng blood donnor di kami compatible ni mama baka kayo compatible pls.. kuya parang awa mona kelangan ka ngayon ni mama"mahabang sabi ko.
"oh pauwe ako next next week baka mapa aga pa ligalig mo eh.sige na at oras ng trabaho ko" hay sa wakas uuwe din.
nabawasan din kahit papaano yung bigat na nararamdaman ko.
lumipas ang ilang araw at pahina na ng pahina si mama di ko alam kung kelan uuwe si kuya. kung anong araw pero nag hihintay parin kami kasi alam kong sya ang makaka tulong para sa kekelanganing dugo para sa transplant ni mama.
Lumipas ang mga araw na pabalik balik ako sa restaurant at hospital minsan na nga lang ako makauwe ng bahay pag kelangan lng talaga katulad ngayon. Kelangan ko ng damit pamalit at extra na dadalhin para dalhin sa hospital masyaxo kasing hassle pag uuwe pa ako dito sa bahay para lng mag bihis eh pede naman sa hospital room ni mama.
Isa pa imbis na yung oras na ipupunta ko dito sa bahay para lng dun ay ilalaan ko nalang sa pag babantay kay mama.
Pumasok ako ng kwarto ko at kinuha yung mga kelangan unti lang naman damit lng na pamalit at ilang pan loob.
Pero na alala kong tignan yung kwarto ni kuya baka kelangan kong linisin baka kasi bigla dumatin na madumi yung kwarto nya magalit pa yun.
Simple lang din namn ang kwarto ni kuya parang sakin lng di ganun kalaki katulad ng sa mga mayayaman. sakto lng para mag kasya yung dalawang drawer isang kama na pang isang tao lng talaga at may gitara na nakasabit sa gilid ng pintuan.tapos ang kulay ng ding din ay walpaper black and white na stripe stripe. hahah basta yun.
Medyo maalikabok nadin dito sa kwarto nya kaya nag simula na akong mag linis.
habang nag wawalis ako sa ilalim ng kama ni kuya may nadanggil o nasagi yung hawak kong tambo kaya kinuha ko gamit yung tambo kaso di ko makuha medyo mabigat heheh
Kaya ako na mismo ang kumuha sumuot ako sa ilalim ng kama.
"Ano to bakit may ganito si kuya?" isang espada na di kalakihan naka balot ito sa isang itim na tela kaya hindi talaga mapapansin.
Pero bakit sya may ganito para saan? alam ko nag aaral si kuya ng martial arts dati pero di ko alam na may ganito sya. Hayae na nga lang baka hiniram lng nya. at di agad nasauli.
Pag katapos kong mag linis naligo na agad ako at diretso na agad sa hospital walng bantay ngayon si mama.
Nasa University ngayon si Terrence.
"Manong para" pag para ko ng nasa tapat na ako ng hospital.At umalis na agad nag bayad naman na ako pag ka sakay ko sa kanya kanina.
Sa elevator na ako sumakay para mabilis. Pag ka tungtong ng elevator sa tamang palapag na floor lumabas na ako nag nag diretso sa tapat ng room ni mama.
"Ma! Hindi mo parin ba sinasabi kay Drea? ma hanggang kelan? eh ilang taon na yun baka nga magulat nalng tayo nag pakita na yung hayop na yun!. at bigla nalng siyang kunin. ma kelangan parin nyang malaman yung totoo. yung totoong hi---"
"totoong ano kuya?" pag putol ko sa sasabihin niya.
"atsaka kelan ka pa dumating di mo man lang ako tinext o tinawagan? para na sundo kita." sabi ko
"tss..wala yun tsismosa mo talaga san ka galing iniiwan mo si mama walang bantay!" tss..kala mo namn talaga sya nga ngayon lng dumating.
"sa bahay kumuha ng ilang damit. saka bawal pa ma stress si mama at magalit kung ano ano pinag sasabi mo jan kuya baka ma stress yan tamo di na nga masaydong maka imik yan tas kaka usapin mo pa ng kakausapin di mo muna pag pahingahin" mahabang litanya ko.
"sinisermonan mo ba ako?"
"hindi po" takot ko lng
"ay kuya need ni mama ng blood transplant and im not suitable for that were not compatible baka ikaw kayo pede pa test kana kuya need ni mama yun" paliwanag ko.
"oo naka pag pa test na ako wag kana mag alala isipin mo nalng sarili mo at yung mga sinabi ni mama sayo gawin at asikasuhin mo na para sayo din yun at isa pa mag paka tatag ka kaya mo namn ata sarili mo diba?" bakit ganito pinag sasabi nito parang may pinahihiwatig tss..
"opo kuya salamat at dumating kana. kuya pede payakap na miss kasi kita" kahit ganyan yan mahal ko si kuya close kami masyado nyan nung hindi pa sya na punta ibang bansa at nung mga bata pa kami.
________
Ps: The picture is not mine. just imagine na sya yung mama ni Andrea.
#CTTRO.
AUTHOR'S NOTE
This is work of fiction,names,character's,business,
places,events and accedents are either the products of authors imaginations.
YOU ARE READING
Struggle Of My Life
Rastgele(On going) Si Andrea Kim ay isang simpleng tao lamang na matatag at walang inuurungan pag dating sa mga problema nya. Na sinalo ata lahat ng challenges na pedeng saluhin nung nag paulan ng mga pagsubok.Pero kakayanin kaya nyang malagpasan lahat ng y...
