Loving Your Hate

Chapter 4(✔️)

HOSPITAL

C

ody's POV
Habang binubugbog ako nitong apat na kulugong ito, I noticed Mikael try to take the gun off that man's hand.

"Mikael itigil mo yan pinapahamak mo lang ang sarili mo" 

Pero hindi siya sumagot patuloy parin siyang nakikipag agawan ng baril.

Pano kung biglang mabaril siya sa ginagawa niya?

Kailangan ko na makawala sa pagkakahawak nila. Napatid ko ang isang nakahawak saakin kaya napabitaw ito, but when I was about to punch the other one I got hit in the head with the pipe. My head felt kinda light and now I was on my knees.

Anong nangyayari sakin!? Bakit di ko magalaw katawan ko? Pano ko siya matutulungan nito? Panic is filling my head.

Nanlaki ang mata ko ng makarinig ng putok ng baril at agad napatingin sa direksyon nila Mikael.

Hindi! ..Hindi! ..Hindi!.. Hindi to nangyayari...

Tinignan ko ang kanina lang ay kaagawan niya ng baril ay nag mamadaling umalis, nang bumalik ang tingin ko kay Mikael. Nanghihina na siya, as if she's about to fall so I got up... Even if it's hard as hell. I ran towards her and before she actually falls she's in my arms.

"Come on open your eyes, WAKE UP!" I looked around and tried to carry her, but my body is still weak... So I dragged her I'm sorry boss "Don't you dare fall asleep"

Bat ba ayaw nitong sumagot? Napipe ka na ba ha? Wag mo sabi akong tulugan e

Nang maisakay ko siya sa sasakyan ko, mabilis ko itong pinaandar papunta sa pinaka malapit na ospital sa school.

------
Kung naka galaw ba ako agad maililigtas ko ba siya?

Kung naka galaw ba ako agad hindi to mangyayari?

Kanina pa naipasok sa OR si Mikael. Nalunasan na din na din ang mga sugat ko lalo na sa ulo. Kanina pa din ako nakatingin sa dugong nasa kamay ko, meron din dugo sa damit ko dahil sa pag buhat ko sa kanya at sa sarili kong dugo.

Natawagan ko na si Boss, at sigurado ako padating na yun ....

"Nasan ang kapatid ko!?"

I can already hear his voice ... Lord pakikuha na ko bago pa ko magdusa sa kamay ni Boss

"Nurse nasan ung OR!? Pakibilis naman! "

"Sir kumalma po kayo ayan lang po ang OR " mahinahon na sabi ng nurse at itinuro ang OR. Agad siyang tumakbo papunta doon at susubukang pumasok.

I'll just watch him, para humaba haba pa buhay ko.

"Sir di po kayo pwedeng pumasok jan" habol sakanya ng nurse.

Nang maramdaman kong tumingin siya sa gawi ko at naglakad palapit, I immediately lower my head as if I'm not looking at him before. Maganda nang manahimik muna. I just looked at my shaking hands.

Hinablot niya ang kwelyo ko at pinilit pinatayo sa pagkakaupo ko. Shet 'di gumana.

"Nasan ang kapatid ko!? Bakit hinayaan mo tong mangyari?" Galit na galit na pagkakasabi niya pero pinipigilang sumigaw pinipigilan dahil baka mapalabas siya.

"Nasa loob parin" walang ganang sagot ko, baka pag nilagyan ko ng kung anong emosyon ibalibag ako nito.

"Ikaw pa naman ang pinaka pinagkakatiwalaan kong tao na mag magbabantay sa kanya at magliligtas sa oras ng panganib habang wala ako!" umiiyak na pagkakasabi niya. Aww Thanks Boss, so will you spare my life??

Binitiwan niya ko at umupo siya sa isa sa mga bench sa tabi ko at umiyak ng umiyak. Naramdaman ko lalo ang pag ka guilty

"Sino po ba ang pamilya ng pasyente?" Agad siyang napatayo, luhaan parin ang mukha.

"Kapatid po niya ko" sagot niya while wiping his cheeks full of tears.

Mahal na mahal niya talaga ang kapatid niya

"Stable na ang lagay ng pasyente,  dadalhin na siya sa recovery room for further observation" saad ng doctor. Nakahinga ako ng maluwag dahil sa sinabi niya. Mukhang mahaba haba pa ang buhay ko.

"Can you put her on a private room?"
Agad kong tanong.

"Yes we can, ililipat namin siya as soon as she wakes up and there's a room available"Pagkasabi nun ng doctor ay umalis na agad siya

"Thank you po doc"

Lumingon sakin si Boss basa nanaman ang pisngi niya, pero halatang masaya siya sa kalagayan ni Mikael.

Lumapit siya at hinawakan ang magkabilang balikat ko. Mabilis pa sa kidlat na nagdilim ang itsura niya

"Masaya ako dahil ayos na siya, pero sa susunod na mapahamak siya at alam kong nandiyan ka at wala ka NANAMAN nagawa, wala akong pake kung magagalit sakin si Crystal, sinisigurado kong hinding hindi ka na sisikatan ng araw" Nanlaki ang mata ko at tumindig ang mga balahibo ko sa huling sinabi niya. Ate save me.

Binitiwan niya ko at naglakad na palayo

Dumaan sa harap ko ang nurse na tulak tulak si Mikael. I stared as they walk pass me.

Starting today I will protect you all the time I promise that.

-------------------••••----------------

Kung may mali about sa hospital scene please tell me. Base lang kasi yan sa google na mababawbaw