Muzaffer geri çekilip Nefiseye bakar. Nefise ondan kurtulmaya çalışıyordu. Kucağında Emir olmasına rağmen Muzafferi az zorluyordu. Bu kadının cesareti ona karşı direnme çabası Muzafferi kendine çekiyordu.
Muzaffer: iyi geceler. Muzaffer elini yavaşca aşağı kaydırarak son kez Nefisenin parmak uçlarına dokunup daha fazla orda durmadan mutfaktan çıkar.
Nefise Muzafferin arkasınca bakar birşey diyemez. Aklından geçirdiği düşünceler hiss ettiği duygular onu karmakarışık bir durumun ortasında bırakmıştı. Nefise göğüsünde ona sığınan bebeğine bakar. Ayhandan ve ailesinden kurtulup Mahir beye sığınırken Mahir beyin ailesinde böyle birinin olmasından haberi yoktu. Ve belliki Mahir beyinde oğlunun bu yönünden haberi yoktu.
Nefise: korkma. Nefise tüm cesaretini toplar. Emirin saçlarına minik öpücük bırakır.
Nefise: ben yanındayken kimse sana birşey yapamaz. Kimse bize zarar veremez bebeğim. Nefise Emir için hazırladığı yemeği alıp mutfaktan çıkar.
Sabah olmuştur.
Nefise odasında hazırlanmıştı. Artık burda kalamazdı. Dün Muzafferin söyledikleri yaptıklarından sonra burda kalması onunla aynı hissleri taşıdığını gösterirdi. Ama Nefise Mahir beye bu ihaneti yapamazdı. Onu buraya Mahir bey getirmişti. Onu sofrasına oturtmuştu. Ona güvenmişti. Şimdi Nefise onun oğlunun ailesini dağıtamazdı. Nefise bavulu kapatır. Yatakta uyuyan oğluna bakar.
Yavaşca eğilip Emirin saçlarına minik öpücük bırakır. Ve ilerleyip odadan çıkar. Salona gelir. Salona göz atar. Mahir bey salonda yoktu. Bahçeye taraf baktığında Mahirin bahçede oturup kahve içtiğini görür. Hava güzel olduğu için Mahir bahçedeydi.
Nefise ilerleyip bahçeye çıkar.
Nefise: günaydın. Mahir başını kaldırıp Nefiseye bakar.
Mahir: günaydın kızım. Gel otur. Mahir eliyle yanındakı boş sandalyeyi gösterir.
Nefise: sabah sabah rahatsız ediyorum ama sizinle bir konu hakkınta konuşmak istiyorum. Mahir Nefiseye bakar.
Mahir: tabi buyur. Nefise Mahire bakar. Ve aklından geçen düşünceleri kafasında toparlayıp konuşmaya başlar.
Muzaffer kucağında Emirle salona gelir. Emirin yakasını kapatır.
Muzaffer: ufaklık bakıyorum keyfin yerine geldi. Odadan çıktıklarından bu yana Muzafferde Emirde gülüyordu.
Muzaffer: hadi şimdi sıra annende. Onu mutlu etmen gerekiyor küçük adam. Anneni daha fazla konuşmasına müsade etme tamammı ? Muzaffer gülerek konuşurken Emirin karnını gıdıklayarak bahçeye çıkar. Emir konuşulanlardan birşey anlamaz ve Muzafferin gülmesine gıdıklamasına oda kendince gülerek yanıt verir.
Mahir: Nefise şimdi bize rahatsızlık vermiyorsun yok siz rahatsızsanız. Mahirin lafı yarıda kalır. Duyduğu sesle arkaya baktığında ilk şaşırır. Çünki daha ilk günden Muzafferin Emire bu kadar çabuk alışmasına şaşırır. Ama sonra Muzafferin erkek çoçuk hayali aklına gelince ve erkek çoçuklarına olan zaıfını göz önünde bulundurunca şaşkınlığı kayb olur. Nefise ise gördüğü manzaranın şaşkınlığını hala üzerinden atamamıştı. Muzaffer kucağında onun oğluyla gülüp konuşarak onlara taraf geliyordu. Muzafferin aklından geçenler kurduğu planı anlamıyordu Nefise. Ama birşeyi anlıyordu ki Muzaffer dün gecenin konuşulmasını istemiyor. Ve bu konuyu Nefise açtıkca Muzaffer kapatmak için birşeyler bulucaktı. Dün geceyi konuşmadan daha Muzaffer anlamış müdahile etmişti olaya.
Mahir: bakıyorum iyi anlaşıyorsunuz Emirle. Muzaffer Emirin yanağını okşar gülerek gözucu Nefiseye bakar.
Muzaffer: öyle iyi anlaştık küçük beyle.
( küçük birşey yazdım paylaşıyorum. Sonrakı bölüm uzun olucaktır. 😉)
