23.Bölüm Hatice

8.9K 706 38
                                    

4 Ay Sonra

"Ne oldu  neden ağlıyorsun ?"
"Korkuyorum Ali doğum , doğumum başladı sanırım."deyip iç çekti.
Ali telaşla yataktan kalkıp karısının yanına oturdu.
"Sancın mı var ? Yoksa suyun mu geldi ?"
"Yok sadece sancım var ama hissediyorum Ali . Kötü bir şey olacak . Artık kaybetmek istemiyorum çok yoruldum."
Hıçkırıklarla ağlayarak kocasına sarıldı.
"Anamı , babamı küçük yaşta kaybettim .iki evlat kaybettim . Ali kara toprak bu sefer de beni alır mı ? Bu kez de evlatlarımın iyi günlerini görmeyi mi kaybedeceğim !"
"Şist sakin ol sana da kızımıza da hiç bir şey olmayacak . Hadi elini yüzünü yıka bende çantanı alayım hastaneye gidelim ."

Hatice kocasının yanından kalkıp banyoya doğru bir kaç adım attı.
Sonra iki adımda geri dönüp adama sımsıkı sarıldı.
"Bana bir şey olursa evlatlarım önce Allah'a sonra sana emanet  .Bilirim Narin ikisine de analık yapar gözüm arkada kalmaz .Hem ben olmazsam siz tamamlanır gerçek bir aile olursunuz." Deyip adamın konuşmasına izin vermeden banyoya girdi.
Arada karnına giren sancılara zar zor dayanarak odadan çıktılar.
Ali kardeşi Aycan'a haber verip Hatice ile hastaneye gitmek için merdivenlerden inerken Narin uyandı.

Hatice'nin perişan halini görünce o da ağlamaya başladı.
"Kızlarım sana emanet Narin bana bir şey olursa seni ana bilsinler ." Dedi.
İki kadında ağlayarak konuştu anlaştı . Aylardır aralarında kuramadıkları hep engel olan duvarı ilk kez o gece kaldırdılar.
"Emanetlerinin başımın üstünde yeri var abla ama onların en çok sana ihtiyacı var vazgeçme nolur ."

Hatice karşısındaki kıza sadece  baktı.
Acısına rağmen tebessüm edip gülümsedi.  Ali'nin kucağına alması ile gözleri kapalı bir şekilde arabaya bindi.

Narin ise eli karnında Hatice ve bebeği için dua edip güneşin doğuşunu izliyordu.
Hatice'nin ağlama sesleri sanki kulaklarında uğulduyordu.
'Çocuklarım sana emanet 'diye iç çekişini hiçbir zaman unutamayacağını düşündü.
İki kadında aylardır  yaşadıklarını ,ikisi de Hatice'nin kabul edişini düşünüyordu.
Narin o günleri burukça düşünürken Hatice yanında oturan kocasına bakıp hasretle ,acı çekerek düşünüyordu.

Anne olmak farklı bir duyguydu her şeyin üstünde bir histi.

Hatice ,kuması geldikten sonra kocasının değiştiğinin,kalbinin o kıza attığını belkide Ali'den bile önce farketmişti .
O bakışları görmeyi bir ömür beklemişti.

Şu garip kimsesiz hayatında onun olan tek varlık Ali'siydi.
O yüzdendi tüm hırçınlığı ,kaybedersem yaşayamam diye düşünmüştü.
Evi ,yurdu ,ailesiydi onu kaybetme düşüncesi içinde bilmediği bir kadını uyandırmış Narin'e zarar bile vermek istemişti.

Ta ki annelik duygusu ağır basana kadar !

Gözü öyle dönmüştü ki evladını kaybetme noktasına gelince anlamıştı . 'Sana gelmeyen adam senden nasıl gidecek Hatice 'deyip sevdasından o an ,o gün vazgeçti .

Geriye kalbinde kocaman bir yanlız kaldı.

Şimdi biliyordu hayatı bugün son bulsa bile gözü arkada kalmayacaktı.
Ali o iyi bir adamdı ,kızlarının mutluluğu için düşünmeden canını bile verirdi.
Karnına yeniden giren sancı ile bakışlarını yollardaki ışığa çevirdi.
"Sen bizim için hayırlı ömür yaz Allah'ım bu çıkmazdan kurtulmamız için ölmem lazımsa şimdi al canımı !"diyerek gözlerini yavaş yavaş kapadı.
Hastaneye gelince sedye ile içeri taşıdılar.
Doktor ve hemşirelerin odaya girmesi ile Ali 'yi dışarı çıkardılar.
Her şey o kadar hızlı ilerliyordu ki Ali bir anda buraya gelişinin ,yüreğindeki acının nasıl yaktığının bile farkında değildi.

Bir Uzun Yoldan Geldim Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin