Mira'nın ağzından
Beril 2 ağır ameliyatı kaldırmış, sağlığına dönmüştü. Tek sorun doktorun dediği gibi hafızasını kaybetmişti. Kafatasında en hassas noktada kalan parçacık yüzünden ona müdahale edemiyorlardı ve bu hafıza kaybına neden olmuştu. Hafızasını geri kazanabilmesi için yazın ameliyat olması gerekiyordu. O zamana kadar vücudu eski enerjisine geri dönebilecekti. 2 hafta olmuştu beril aramıza döneli ama sanki o o değildi. Annesi dışındaki hiçkimseyi hatırlamıyordu. Bu durum beni çok üzüyordu. Birkaç kez evine gitmiştim ve beni hatırlamadığı için sanki yabancıymışım gibi sizli bizli konuşmuştu. Duruma üzüldüğümü gören füsun teyze beni teselli etmişti. Ne yapıp edip tekrar onu kendime aşık etmeliydim. Yarın hafta başıydı ve beril sonunda okula dönecekti. Her şeyi baştan almamız için güzel bir başlangıç istiyordum. Bu durumla ilgili olarak eslemle konuşmuştuk. Eslem bana berilin iyileşme sürecinde çok destek olmuştu. Tek korkum berilin tekrar esleme aşık olabilme ihtimaliydi ama eslem bu konuda dikkatli olacağına dair bana söz vermişti. Zor da olsa uykuya daldım ve yeni bir okul günü için uyandım. Hazırlandım ve okula gittim. Berili füsun teyze getirmişti ve sınıfa girince ona el salladım. Yanıma geldi.
Beril: aa sen o kızsın beni evimde ziyaret eden
Mira: evet canım biz sınıf arkadaşıyız söylemiştim sana
Beril: ah pardon unutmuştum
Gözlerim doldu ve ondan izin isteyerek dışarı attım kendimi. Hande ve can da durumu görünce peşimden geldiler. Hande bana sarıldı ve can da başımı okşadı.
Can: miracığım biliyorsun durumu üzülme lütfen onun elinde değil
Hande: can haklı mira bizi de hatırlamıyor biz de çok üzülüyoruz
Mira: evet ama siz onunla yeniden arkadaş olabilirsiniz ben onun sevgilisiydim bana arkadaş gibi davranmasına tahammül edemem ya başkasını severse! (Ağlaması şiddetlenir)
Hande : hayır böyle bir şey olmayacak ne yapıp ne edip tekrar bir araya getireceğiz sizi
Ben ağlarken sınıftan çıkan berili gördüm. Beni görünce yüzünü endişeli bir hal aldı. Beni hatırlamış mıydı yoksa! Yaklaştı.
Beril: bir sorun mu var? Miray?
Mira: adım mira...
Beril: ah özür dilerim
Mira: bir şey yok!
Adımı bile yanlış hatırlamıştı. Buna nasıl dayanacaktım? Sınıfa gittim ve gözyaşlarımı sildim
Beril: bir şey mi yaptım ben anlamadan?
Hande: yok canım sen bir şey yapmadın gel hadi
Can: kanka ağlama artık ya
Mira : gidip ona her şeyi söylesem mi? Biz sevgiliydik desem?
Can: hayır doktor çok sıkı tembih etti hiçkimse ona geçmişe dair bir şey söylemeyecek unuttun mu, belki seni hatırlamıyor ama yeniden onu kendine aşık edebilirsin bunu yapabilirsin.
Mira: yapacağım.
Can: hah şöyle ağlama artık
Biz konuşurken eslem girdi içeriye. Kızarmış gözlerimi görünce yanıma gelip bana sarıldı. Ellerimi onun beline sardım. Her ne kadar kötü bir geçmişimiz olsa da o çok iyi bir arkadaş olmuştu bana.
Eslem: beril dimi
Mira: evet...
Eslem: üzülme her şeyi sizin için baştan yapacağız
Mira: size güveniyorum :)
Eslem: kendine de güven
Mira: peki
Eslem: hadi artık berilin yanına geç
Mira: tamam :)
Berilin yanına gidince bana gülümsedi.
Beril: iyi misin canım
Mira: iyiyim teşekkür ederim:)
Beril: istersen anlatabilirsin, ağlayan birini görünce dayanamam
Mira: teşekkür ederim çok da önemli değil
Beril: sen bilirsin her zaman konuşabilirsin benimle dert dinleyemi severim
Mira: pekala öyle olsun
Beril gülümsedi ve aslında en büyük derdin kendi olduğunu bilmiyordu. Telefonuyla ilgilenmeye başladı. Acaba ne konu açsam da onunla muhabbet edebilsem. Tabiki filmler! Berilin en sevdiği seri twilight serisiydi ve böylece onun sevdiği şeylerden sohbet açıp yakınlaşabilirdik. Bunu bilerek belli etmeden telefonumun ekranına edward cullen resmini koyup belli edercesine sıranın üzerine bıraktım. Tahmin ettiğim gibi berilin dikkatini çekti.
Beril: aaa edward! Sende mi twilight hayranısın!
Mira : evettt çok sevdiğim bir seri seninde mi öyle!
Beril: ben bayılırım ve şu sıralar tekrar izlemeyi düşünüyodum istersen birlikte seriyi izleyebiliriz
Mira: çok iyi olur ne zaman?
Beril: hafta sonu bize gel mesela :) yeni tanıştık ama kaynaşmış oluruz ne dersin?
Mira: olur o zaman anlaştık :)
Sevinçten çıldırtmıştım ve çıkışta hande can ve esleme durumu anlatmıştım. Can da bana bu ne hız diye takılmıştı ve eve gidince bir nebze olsun rahatlamıştım. Belki de harika bir hafta sonu bizi bekliyordu. Berille tüm hafta boyunca düşündüğüm gibi onun sevdiği şeylerden muhabbet edip aramızdaki mesafeyi gün be gün kapatıyorduk. Çocuklarda bu durumun farkındaydı. Beril eslem ve canlarla da arkadaşlığını pekiştiriyordu. Hele eslem ile tam kanka olmuştu. Bu durum beni çok rahatlatmıştı. Hatta öyle ki öbürleriyle olduğu kadar benimle rahat olamıyordu. Konuşurken gözüme bakıyordu ve göz göze gelince hemen gözlerini kaçırıyordu. Aptalca esprilerime bile gülümsüyordu. Yüzü kızarıyordu, bunu ona söyleyince daha çok kızarıyordu. Bu benden hoşlanıyor mu demekti, bilmiyordum ama işaretler bunu gösteriyordu.. Okul çıkışı eslem hızlıca yanıma geldi. Beni durdurdu. Nefes nefeseydi.
Mira: ne oluyor eslem?
Eslem: mira...
Mira: ne oldu kızım ya berile mi bir şey oldu!
Eslem: evet... yani hayır beril bugün yanıma geldi
Mira: eee sonra?
Eslem: birinden hoşlanıyormuş
Mira: nasıl yani?
Eslem: ben çok üzgünüm mira
Mira: kimden hoşlanıyor!
Eslem: üzgünüm çünkü artık geceleri sevgilinle vakit geçirmekten uyku uyuyamayacaksın! Senden hoşlanıyor! :D
Mira : nasıl yani ya
Eslem: bugün yanıma geldi ve senden hoşlandığını söyledi nasıl bunu ona açıklayabilirim vs dedi ben de ona hafta sonu madem çağırdın yakın davran dedim :D
Mira: inanamıyorum eslem sen harikasın!!
Eslem: bu iş olacak demiştik...
Heyecanla yola çıktım. Kapılarının önüne geldim. Zili çaldım. Kapı açıldı. Oydu. Bütün güzelliği ile karşımdaydı...
