The Writer's Untitled Novel

Chapter 6

"Argh!! Simpleng bagay lang yun Sunshine Avalon! Why so big deal?! Stop thinking about it and sleep!"

Aish! Its almost one in the morning yet I didn't even have the chance to close my eyes and fall in deep slumber.

---

"Thank you."

"Thank you, oh masaya kana? Tsk!"

I sounded like 'napipilitan' lang pero ang totoo eh nagpapasalamat naman ako sa damuhong ito. Pero kung iisipin nga eh kulang pa ang lahat ng ito bilang kabayaran sa kamanyakan nya.

*caugh!*caugh!*caugh!*

Dagli ko itong inabutan ng tubig at natatawang tinignan ito. Namumula na ang mga pisngi nito at ang dulo ng tenga nya.

"Hahahaha!"

Di ko na napigilan at napahagalpak na ako ng tawa. Like seriously? It's just a simple thank you, napipilitan pa nga. Ganun ba yun ka big deal sa kanya.

Natigil ako sa pagtawa ng lantaran ako nitong tinitigan na parang namamangha. What now?

"Ehem..Ehem.. Im s--

"Anata wa utsukushidesu."

Nanlaki ang mata ko di dahil sa hindi ko maintindihan yung sinabi nya. I understand it you know! Im half japanese for pete's sake!
I'm shocked because he do know how to speak nihongo!

"Son'na koto shitteru."

Alam kong namumula na ngayon ang pisngi ko ng parang kamatis. I dont mind. It's a compliment, and it's true. *Flip hair* haha joke lang!

Sya naman ngayon ang nanlaki ang mga mata..

"You--you're--

"I am half japanese and half Filipino just so you know.."

Nakangiting turan ko na naging dahilan ng awkward na pagkamot nya sa batok nya. Aba. Nahiya pa, ni hindi nga nahiya mang manyak eh.

"Well, I mean what I said earlier. You are really beautiful. Most especially when you smile."

Nakangiti rin nitong sabi. Nawala Ang ngiti Sa mukha ko dahil  sa sinabi nito. Hindin na bago saakin ang mga ganyang galawan. Kaya nga nahulog ako sa walang hiyang damuhong ex ko nayun eh. Tss, lumang istilo ng mga lalaking na hilig lamang ay manakit.

Tsk, how does this man can be so frank?

---

"Arrghhh!! Stop acting like a teenager Shine! Idiot! Ayan! Asan Yung maleta mo? Kabitter'an pa more!"

Kastigo ko sa sarili dahil sa kapabayaan ko kanina. Nakakainis kasi eh, naalala ko nanaman ang damuhong ex kong iyon, nag walk out tuloy ako. At  imbes na sabihin ang tungkol sa nagkapalit naming maleta eh hindi ko nagawa. Nawala sa isip ko dahil narin sa katangahan ko, ayan tuloy.

Isinuot ko na lamang ang robang nakasabit sa upuan ng vanity mirror ko at tinungo ang veranda. I need fresh air, as in fresh air ng madaling araw!

"This is sooooo nice!"

Nakangising pahayag ko habang nakahawak sa railing at nakadungaw sa malawak na lugar ng legazpi. The city lights are so beautiful and fascinating. Mas malawak nga lang sa Manila pero mas gusto ko parin dito.

Ring ring ring

Aba't sino naman ata tong tatawag ng ganitong oras? Lakas mambulabog ah. Bahala ka jan, madaling araw tsaka naman tatawag.

Ring ring ring

Aba talaga! Istorbo!

"Ang tagaaaal! Damn it!"

What the heck?!