Ağlamak istiyorum.
sadece ağlamak.
sebebini bilmeden, sadece ağlamak.
belki içimdeki o beni yiyip bitiren boşluğu doldurur diye,
belki bu bilmediğim aşk acısı biter diye,
belki kavuşurum bu bilmediğim sevdiğime diye.
belki... belki huzur artık beni hatırlar diye.
ama ağlayamıyorum,
beni yiyip bitiren boşluk bitmiyor,
kavuşamıyorum bilmediğim sevdiğime,
bitmiyor bu acı,
hatırlamıyor huzur beni.
susuyorum bu yüzden de yine, yutkunuyorum boğazımda ki yumru gider diye.
o da gitmiyor,
1-2 damla akıttırıyor, kanatıyor, sonra da gidiyor.
geri gelmek adına gidiyor.
her zaman geri gelecek biliyorum.
bitti artık huzur.
gitti ve bitti.
geriye boşluğun acısını bıraktı içime.
bilmediğim bir aşk bıraktı bende.
sevmedim huzuru bu yüzdende.
aşkın en pembe hayalini kuran bana,
siyahını verdiği için aşkın.
son olarak, seni seviyorum bilmediğim sevdiğim,
seni özlüyorum giden biten huzurum,
seni bekliyorum geri dönmek adına terk eden boğazımda ki yumru,
size veriyorum kaybolan huzurumu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Just Me
PoetryBurada kimsenin bir maskesi olmayacak, çünkü buraya sadece maskesinden kendi gibi olanların yanında vazgeçebilenler gelecek... Ben burada bir kitap yazmayı düşünmüyorum, veya da mutlu son, sadece kendimi yazmayı düşünüyorum. Sadece Kendim çünkü ben...
