Αγάπησα Και Εγώ Κάποτε

Πιάσε με αν μπορείς

Ολίβια

Μετά τα χθεσινά γεγονότα, εγώ και ο Ντάνιελ είμαστε επισήμως μαζί. Έκανε πολλές αλλαγές στη ζωή του: απομάκρυνε την Μπέλ, περιόρισε την παρέα με τον Καμ, και συνέχισε να κάνει παρέα με τα υπόλοιπα παιδιά της παρέας του τα οποία όταν έμαθαν τι έκανε ο Καμ, φοβήθηκαν και για τις δικές τους σχέσεις και τον απομάκρυναν τελείως.
Εγώ από την άλλη, χρησιμοποιούσα την παθητική βία όταν για παράδειγμα μετά από κάποια μικρά καυγαδάκια με ρωτούσε τι είχα, ( κλασική ερώτηση αγοριού: Τι έχεις; Τι με ρωτάς κούκλε μου αφού ξέρεις τι έχω. Πάρε λοιπόν την καλύτερη απάντηση του αιώνα...), του απαντούσα: "Τίποτα". Σκέτο. Ξερό. Τον έκανα πύραυλο και εκείνος όλο και περισσότερο ερχόταν κοντά μου. Έτσι πέρασε το τελευταίο δίμηνο του σχολείου χωρίς προβλήματα και όλα πήγαιναν κατ' ευχήν.

Ντάνιελ

Έχει βρει τρόπο να με κάνει ο,τι θέλει. Μου αρέσει γιατί συνήθως αυτό που θέλει αυτή είναι αυτό που θέλω και εγώ. Οι τελευταίοι δύο μήνες πέρασαν υπέροχα και επιτέλους ήρθε το καλοκαίρι. Ήταν το καλύτερο καλοκαίρι που πέρασα. Έμελε, όμως, να είναι και το τελευταίο που θα περνούσα με την Λιβ.

- Και...
Ντριν. Το κουδούνι χτύπησε και άρχισε επίσημα το καλοκαίρι. Αρπάζω την Λιβ και τη φιλάω παθιασμένα, χωρίς να αντέχω δευτερόλεπτο μακριά της. Την πήρα από το χέρι και πήγαμε μαζί με τις παρέες μας για μπάνιο στη θάλασσα. Είχε υπέροχο καιρό. Φτάσαμε στη παραλία και η Λιβ ξεδίπλωσε το σώμα της που ήταν όντως σαγηνευτικό. Έμεινα άναυδος να την χαζεύω.
- Τι; Μου απαντάει ναζιάρικα. Την παιρνω στα χέρια και πηγαίνουμε αγκαλιά μέχρι την θάλασσα όπου βουτάμε. Ήταν αναζωογονητικό, σαν ξαφνικά όλα τα προβλήματα της προηγούμενης χρονιάς να εξαφανίστηκαν.

Πέρασε ένας αξέχαστος μήνας με την Λιβ και αποφασίσαμε να πάμε μια εβδομάδα διακοπές στη Λευκάδα, όπου έχω εξοχικό. Φτάνοντας στο σπίτι, απολαύσαμε τη θέα. Ήμασταν μόνοι μας σε ένα πανέμορφο σπίτι στο δάσος, δίπλα σε μια πεντακάθαρη λίμνη. Ήταν ο παράδεισος. 
Αρπάζω την Λιβ και αρχίζω να την φιλάω. Την πήρα αγκαλιά καθώς απομάκρυνα τα ρούχα της. Ανέβηκα τις σκάλες με την Λιβ στα χέρια μου και την πήγα στο δωμάτιό μου. Εκεί έβγαλα και τα τελευταία ρούχα που μου είχαν απομείνει και την θαύμαζα. Ήταν πραγματικά πανέμορφη. Δεν έχασα λεπτό. Τα σώματά μας ταίριαζαν απόλυτα και σύντομα γίναμε ένα. Πολλά συναισθήματα παράχθηκαν εκείνη την ώρα. Συγκίνηση. Θαυμασμός. Αγάπη. Ευχαρίστηση. Άγχος. Ήταν πρωτόγνωρο όσο και μαγευτικό.
Ύστερα από λίγο κατεβήκαμε να φάμε. Λιβ αποδείχθηκε πολύ καλή μαγείρισσα. Και τι δεν είχε αυτή η κοπέλα; Έξυπνη, όμορφη, αστεία, ο,τι ονειρεύεται ένα αγόρι σαν εμένα. Εκείνη την στιγμή όλα ήταν τέλεια. Μέχρι που χτύπησε το αναθεματισμένο τηλέφωνο.