რა არის სიყვარული?!

თავი პირველი

რა არის სიყვარული?!
ეს ყველასთვის სხვადასხვა რამაა. ზოგისთვის ეს უბრალო გრძნობა, ზოგისთვის კი სიყვარული არაამქვეყნიურია.
მინდა მოგიყვეთ ერთი დღე რომელმაც ჩემი ცხოვრება რადიკალურად შეცვალა.

გაზაფხულის ერთი ჩვეულებრივი დილა იყო.
დილით დედინაცვალმა შემომიღო კარი და ადრიანად გამაღვიძა.
-ადექი ქალბატონო უკვე დროა გაიღვიძო უნივერსიტეტში დააგვინებ.

როგორ მეზარება ყოველ დილით ამ ხმის მოსმენა. ნეტავ დედაჩემი ისევ ცოცხალი იყოს. იმ  ავარიის შემდეგ დედას  ნაზი და ტკბილი სახე თვალებიდან არ ამომდის.
ფეხზე ავდექი მოვწესრიგდი,  ვისაუზე და სახლიდან გამოვედი. გზაში ფიქრი დავიწყე ისევ სიყვარულზე.
ბიჭი რომელიც ძალიან მიყვარს ის ჩემი შეყვარებილია, მას ნიკა ჰქვია. უნივერსიტეტში მივდივარ და გზაში ჩემი მეგობარი სანდრო მხვდება .
-როგორ ხარ ნიტა?
-კარგად სანდრო შენ?
-კარგად, უნივესიტეტში  მოდიხარ ხო?
-კიი,
- ამმ იცი შენთან საუბარი მინდოდა.
-გისმენ სანდრო.
-  ვიცი რომ შეყვარებული გყავს მაგრამ... მოკლედ დიდი ხანია ამის თქმა მინდოდა. მინდა მოგაშორო შენს საშინელ დედინაცვალს. და მინდა რომ ჩემთან ერთად წამოხვიდე, ვიცი რომ ამაზე უარს მეტყვი მაგრამ მინდოდა ჩემი გრძნობები შენთვის გამემხილა. მის შემდეგ რაც გაგიცანი ჩემი ოცნება შენთან ერთად ყოფნა იყო. ვცდილობდი ნიკას ნამდვილი სახე შენთვისთვის თვალსაჩინო გამეხადა მაგრამ ვერ გავბედე.
-რაა? საერთოდ როგორ იფიქრე მაგ თემაზე, ამდენი წელია ვმეგობრობთ და შენ შეგიყვარდი?! ან საერთოდ ნიკას რას ერჩი მთელი ცხოვრება მასზე იყავი გადამტერებული, სანდრო მინდა გაიგო რომ მე ის მიყვარს და არა შენ, მოდი უბრალოდ ეს საუბარი დავივიწყოთ.
გაბრაზებული სანდრო დავტოვე და ისე წამოვედი. ვხედავდი როგორ ევსებოდა თვალები ცრემლებით ჩემს ასეთ უხეშ სიტყვებზე, მაგრამ მე ის არ მიყვარს.
უნებურად გზაში დავიწყე ტირილი.
უნივერსიტეტში  მივედი ძალიან მოწყენილი ვიყავი, თან ვფიქრობდი რას გულისხმობდა როცა თქვა ნიკას ნამდვილ სახეზე. წინ ნიკა დავინახე ცრემლები უცბად მოვიწმინდე და მხიარულად შევეგებე, ვიცოდი ერთ ამბებს ამიტეხდა ნამტირალები რომ დავენახე.
-ნიტა რა ხდება, რატომ ხარ ნამტირალები?
-არაფერია თვალში უბრალოდ რაღაც ჩამივარდა და ცრემლები წამომივიდა.
-კარგი წადი ლექციაზე და ლექციების  მერე მე წაგიყვან სახლში.
-კარგი...
რა სჭირს, ასე აგდებულად რატომ მესაუბრება....
ლექციაზე ვიჯექი, მაგრამ მხოლოდ ფიზიკურად ვიყავი ლექციაზე, სინამდვილეში  ფიქრებში ვიყავი გართული. სანდროს სიტყვები თავიდან არ ამომდიოდა. ლექტორი  მიძახდა: ნიტა... ნიტა რა გჭირს გამოფხიზლდი.
ლექტორის სიტყვებზე უცბად გამოვფხიზლდი და ლექციისს მსვლელობაში ჩავერთე.
ლექციებიც დასრულდა და როგორც დამპირდა ნიკა, ჩემს წასაყვანად მოვიდა. გზაში მივდიოდით როცა წინიდან მომავალი სანდრო შევნიშნე, ნიკას ხელი ჩავავლე და სხვა გზით წაყვანა ვცადე მაგრამ სანდრომ დაიყვირა რომ გავჩერებულიყავით.
ავნერვიულდი არ მინდოდა სანდრო აქ მოსული, სანამ მოვიდა ვცდილობდი გამოსავალი მეპოვა მაგრამ უშედეგოდ.
-აქ რა გინდა სანდრო?
-სალაპარაკო მაქვს ნიტა შენთან.
-სხვა დროს ვისაუბროთ ახლა არ მცალია.
-აქ იყავი მანაც უნდა მოისმინოს.
ნიკა უთხარი ნიტას შენი ნამდვილი სახე, უთხარი რომ  სხვა გიყვარს და არა ნიტა, უთხარი რომ მას უბრალოდ იყენებ.
- რაა? ნიკა ეს სიმართლეა?
-არა, ეს ბიჭი რაღაცეებს მოდავს. ყური არ უგდო, ის გატყუებს.
-სანდრო მართალს ამბობ?
- მართალს ვამბობ ნიტა, შენ კი ჩემთან ყოფნა არ გინდა. მთელი ამ დროის განმავლობაში ვცდილობდი შენთვის ეს მეთქვა მაგრამ ვერ ვახერხებდი, არ მინდოდა გული გტკენოდა.
შენ ვერც კი წარმოიდგენ რა დონემდე მიყვარხარ, შენს გამო მთელ სამყაროს დავთმობ, ისე ვერავინ შეგიყვარებს როგორც მე, რატომ არ გესმის ნიტა ჩემი.
-რა? ნიკა წავიდეთ აქედან, გთხოვ მისი მოსმენა არ მინდა.