داستانِ " جئون را بین"
625 سال قبل...
قسمت سی و سوم – سمفونی
خیلی سریع بلند شد و طبق اشاره ی جونگ گوک طوری از دالان ها رد شدن که نگهبان ها رو نبینن... و عده ای شون هم که توی راه باهاشون رو برو شدن، افراد مورد اعتماد جونگ گوک بودن. البته جونگ گوک برای پدرش یک یادداشت گذاشته بود که چرا چنین ساعتی رو برای رفتن انتخاب کردن و... چون نمی خواست نگران بشن.
را بین با کمک تهیونگ بطری ها رو تو خورجین غذا ها روی اسب تهیونگ گذاشت و وقتی سفرشون رو شروع کردن هوا هنوز تاریک بود.
با بیرون زدن از محوطه ی زیر زمینی و وارد فضای باز جنگل شدن، جونگ گوک پرسید:" خب حالا کدوم طرفی باید بریم؟"
رابین طبق حسی که توی دلش بود فقط گفت:" فعلا به سمت شمال میریم."
و هیچکدوم از پسرها سوال پیچش نکردن که بطرز عجیبی خوب بود. حس اینکه همراهانش بهش اعتماد دارن می تونست بهترین راه شروع سفرشون باشه.
و هنوز یک مایل هم نرفته بودن که رابین با لمس کردن توتم از روی لباسش اون حس عجیب قدرت رو دوباره توی بدنش حس کرد و در عرض چند ثانیه، چیزی شبیه هاله ای از یک روبان نورانی آبی تو مسیر دید.
بی اختیار از لذت گفت:" اونجا رو ببینید."
جونگ گوک پرسید:" کجا؟"
" اون روبان نورانی که اونجا می درخشه."
جونگ گوک با یه حالت مخصوص گفت:" من چیزی نمی بینم راب..."
" اون همونجاس." رابین گفت و نزدیکتر رفت. روبان تو مسیر جاده ادامه داشت و راهی که باید می رفتن به وضوح تعین می کرد.
" نگاه کنید." این رو گفت و خواست که با هدایت اسپارک اون رو دنبال کنه اما جونگ گوک متوقفش کرد:" من چیزی نمی بینم راب، اما هرچی که هست احساس خوبی راجع به دنبال کردنش ندارم."
تهیونگ تایید کرد و کمی به سمت جلو روند:" میتونه یه تله باشه... "
رابین سعی کرد دفاع کنه اما تهیونگ و جونگ گوک قاطع بودن... را بین داشت آماده ی یه بحث اساسی می شد که ناگهان؛ صدایی گفت:" این یک راهنما از طرف توتمه."
جونگ گوک شوکه از اسبش پایین پرید و به سمت رابین رفت:" این صدای توتم بود؟"
رابین که صدا رو شناخته بود با کمک جونگ گوک از اسب پایین اومد:" نه اما فکر کنم بدونم اونـ..."
اما جونگ گوک اجازه نداد حرفش تمام کنه:" پس عقب وایستا و این مزاحم رو بسپر دست ما."
رابین آروم خندید و بازوی جونگ گوک رو نگه داشت:" این صدا شیرین تر از صدای یه مزاحمه کوک و من خوب میدونم کی پشت این قضیه س."
VOUS LISEZ
Last Keeper + Season 3 updating 🔰
Mystère / Thrillerخونه رو ترک کردم. تمام چیزی که اون روز با خودم داشتم کوله پشتی و تخته اسکیتم بود، به علاوه ی مبلغ نسبتا قابل توجهی پول که پدر بزرگم برام به ارث گذاشته بود. خوشبختانه سن قانونی در مورد وراثت تو کشور من 16 سال بود و وقتی دو ماه پیش پدر بزرگ ما رو ترک...
