ne tuhaf bir gündü. Sabah mutlu uyanmıştım. Hava güzeldi. Elime telefonumu aldım ve o malum haberleri gördüm. Hakkımda yüzden fazla makale vardı. Hepside kötü eleştirilerdi. Herkes bulundugum yeri haketmedigimi düşünüyordu. Oysaki sabah aksam hic durmadan prova yapiyordum. Hayranlardan gelen tehtit mesajları.
Ve en kötüsüde grup üyelerimin benim yüzümden populeritelerinin düşmekte olduklarinı soyluyorlardi. Bunu duymak benim için çok acıydı. Ben grubumun hem en büyüğü hem de lideriydim. Onların üzülmesine asla izin vermem. Ama onlara yaşadıklarımı çektiğim zorlukları anlatamam. Grubun lideri kendine hakim olamıyorken uyelerine nasıl baksın algısı yaratamazdım. Her şeyden önce onları düşünmeliydim.
Sabah bu düşüncelerle kizlara söylemeden sirkete gittim bugün izin günümüzdü. Ama ben daha iyisini yapmak icin pratik odasina gittim ve butun sarkilara bastan calismaya basladim.
Aynanın karşısına gectiğimde acınası halime baktım. Gerçekten korkunç bir insana dönüştüğümü fark ettim. Çocukken evimizdeki aynanın önüne gecer ve tarağı elime alıp sarkı söylerdim. Tek hayalim idol olmaktı. O zamanlar aynanın karşısına geçtiğimde gözlerimdeki çocuksu heyecan çok masumdu. Simdi o gozlerden eser dahi kalmamıştı.
Gerçekten bunu yapmak istiyor muydum? Devam etmek istiyor muydum?
Gözümden bir damla yaş süzüldü. Bir tane daha. Ve bir tane daha...
Çıkmaz bir girdaba sürükleniyordum. Ve buradan çıkabileceğime inanmıyordum.
Bir el ya da bir gulumseme lutfen beni bu kabustan uyandırın. Tanrim lutfen bana yardım edin.
Düşüncelerimle boğuşurken bütun odayı hıçkırık sesim ele geçirmişti
Dizlerimin uzerine çökmüştüm ellerim saclarımdaydı. Ve kendime hakim olamiyordum. Aynadaki kendimden nefret ediyordum. Görüşüm bulanıklaştı. En son hatırladığım ismimin söylenmesiydi.
"Joohyun"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
baekrene
Teen Fictionikisi icin yeni bir baslangicti sirket arkadasligindan daha ote bir dostluk ve dostluktan daha ote bir ask
