dark and light can be together

H2: De Dusitere Prins

Damian p.o.v
Prins Damian, de koningin vroeg me om u wakker te maken en te vertellen dat het ontbijt klaar is. Zou u willen opstaan?
Ik open mijn ogen en kijk naar de butler. 
"Zeg maar tegen mijn moeder dat ik eraan kom."
Hij knikt en verlaat de kamer. Ik rek me uit. Pffff nog een dag in hell. De wereld van de demonen waar ik jammer genoeg de prins van ben en later de koning. Het land is zoals een vulkaan, alleen maar lava, zwavel steen... Maar er is wel zonlicht. Maar niet veel. Daarom zijn alle huizen zwart aan de buitenkant. Om al het zonlicht op te vangen. Ik ga rechtop zitten en beweeg mijn vleugels.
Ik vond de vleugels op mijn rug niet heel leuk. Ik kon er namelijk niet mee vliegen,ze waren er alleen om aan te tonen dat ik koninklijk bloed heb, als versiering.
Ze zijn vrij groot, en zijn gemaakt van een soort van leer, dat net zo rood was als bloed.
Ik wandel naar de badkamer.
Er staren 2 bloedrode ogen naar mij. Ik stap richting de spiegel en zie mezelf.
Zwart haar dat warrig overhoop lag omdat ik net wakker was. Een gewone lichtbruin getinte huid, en rode ogen. Op mijn hoofd zat een paar hoorns. Ze waren lichtjes gebogen en liepen naar boven, en ook rood natuurlijk maar omdat ik een royalty was, zaten er ook kleine gouden vlekken op. Op mijn kaak, zag je het symbool van de royalty's. Een zwart schedel. Ik haat het symbool, en bedek het dan ook met een pleister. Ik haal een hand door mijn haar, poets mijn tanden, die je met het gebit van vampiers kan vergelijken. Ik trek mijn kleren aan. Nog een ding dat ik niet leuk vind: mijn staart. Het was niet zoals andere demon's. Deze was vrij dun en lang, en aan het uiteinde had je een soort van leren stukjes die als een soort van bladeren onder het topje van mijn staart zaten. Het topje was een omgekeerd hart. Helemaal klaar gemaakt, sluit ik de deur en ga naar beneden.
"eens zien wat moeder moet zeggen, want ik heb het gevoel dat ze iets van plan is."