The airport-boy (A Niall Horan fanfiction)

Hoofdstuk 1.

*Charlotte's p.o.v*

Boos gooi ik wat kleren in mijn koffer. Hoe durft hij! Mij bedriegen!We hadden wat 2 jaar. 2jaar! En dan bedriegt hij me zomaar met één ofandere slet?! Er glijdt langzaam een traan van mijn wang af, maar ik veeg hem ruw weg. Andreas verdiend mijn verdriet niet, hij is gewoon een vreselijke klootzak. Ik doe mijn koffer dicht en sleur hem van de trap af. Ondertussen bel ik mijn moeder. "Hé, mam!" "H", lieverd? Alles goed je klinkt nogal verdrietig?" Ik zucht en leg dan het hele verhaal aan mijn moeder uit, in eerste instantie schrok ze heel hard en dan begon ze te zeggen dat Andreas het niet waard was, mij bedoeld ze natuurlijk. "Mam, ik vertrek naar Londen voor een tijdje, om mijn hoofd terug helder te maken", mompel ik zacht. "Maar, lieverd? En je fotografie-opleiding dan?" Ja, ik ga een fotografie-opleiding volgen, ik heb altijd al een passie voor fotografie gehad. Toen ik klein was vroeg ik altijd het fototoestel van mijn moeder of vader, zodat ik random foto's kon trekken. Later is de drang om mooie momenten vast te leggen alleen maar sterker geworden. Nadat ik mijn middelbare school had afgemaakt, had ik besloten om een fotografie-opleiding te volgen. "Mam, ik heb nog 2 maanden vakantie, en ik kan ook één jaar laer beginnen. Dat hebben ze zelf gezegd." Ik hoorde mijn moeder aan de andere kant van de lijn zuchten. "Goed, alleen omdat je dit hoeft mee te maken door die Andreas. Oh God, als ik hem ooit tegen kom i-" "Mààm", zeurde ik en rolde met mijn ogen. "Oké, lieverd veel plezier daar in Londen en we bellen en skypen en je moet zeker een berichtje sturen als je daar bent, oké?" Een glimlach kroop over mijn gezicht. "Zal ik doen mam. Maar ik moet ervandoor, ik denk dat de taxi er is." Eigenlijk was de taxi er nog niet, die moest ik zelfs nog bellen, maar anders zou ze toch nog heel de tijd zeuren en daar heb ik nu echt geen behoefte in. Ik hing op en belde dan snel het taxibedrijf. Ze zeiden dat ze er binnen het kwartiertje stonden, een opgeluchte verliet mijn mond. Hier weg, van alle ellende voor een paar maanden. Ik trok mijn oortjes uit mijn tas en plugde ze in in mijn telefoon. Ik zette het liedje "Pretend it's OK", van Little Mix op.

'What would you do? What would you say? How does it feel? Pretend it's OK. My eyes deceive me, but it's still te same, pretend it's OK. I remember the day when, we were out all night. I wish I could get the day back and tell you it's alright, cos we all do the same thing we just don't realize, that were living on borrowed time.

What would you do? What would you say? How does it feel? Pretend it's OK. My eyes deceive me, but it's still the same, pretend it's OK.

I see the light I'm chasing. A memory but it's fading. 'N when it's gone I'll be waiting, knowing it's too late.You chose the road that I'm walking. Now it's your soul that I'm caught in and you're not hearing when I'm calling. Calling youre name. One breath, one step, one life, one heart. Two words, two eyes, new beginning, new start. Too deep, too narrow, too short, too wide. I'm better with you here by my side.

What would you do? What would you say? How does it feel pretend it's OK. My eyes deceive me but it's still the same. Pretend it's OK.

Nothing here, no one talking, knowing it's too late but sometimes it can get so hard pretending it's OK. Nothing here, no one talking, nothing's gonna change but sometimes it can get so hard  pretending it's OK.

What would you do? What would you say? How does it feel? Pretending it's OK. My eyes deceive me, but it's still the same. Pretend it's OK. What would you do? What would you say? How does it feel? Pretend it's OK.

Toen ik een auto hoorde toeteren schoot mijn hoofd omhoog en ik schoot snel van de bank af. Snel veegde ik de uitgelopen mascara van mijn wangen af en haalde nog een hand door mijn bruine lange haren. Toen ik de taxi nog een keer hoorde toeteren rende ik naar de hal en pakte mijn zware koffer. Ik trok de deur open en liep naar de taxi. Lopen, eerder trekkend aan mijn hele zware koffer. Waarom was ik geen normaal meisje en had geen wieltjes onder mijn koffer. Yup, that's me. De taxi-chauffeur had de kofferbak al open gedaan en hij pakte de koffer van me over. Hij tilde hem met één arm op en zwierde hem makkelijk in de kofferbak. Ik keek er met grote ogen naar, was ik dan zo slap? God, Charlotte je moet eens gaan sporten, met die slappe spieren van je. Snel trok ik de deur van de taxi open en stapte in. Ik deed mijn gordel om en liet mijn hoofd dan tegen het koude glas van de taxi aanleunen. Waarom heeft Andreas me bedrogen? Was ik niet mooi genoeg? Was ik te saai, deed ik niet genoeg wat hij vroeg? Of had hij er gewoon zin? Ik schudde mijn hoofd om al die nare gedachtes weg te schudden, althans dat probeerde ik, maar het lukte niet. Nogsteeds twijfelde ik aan mezelf. Ik pakte met trillende handen mijn gsm uit mijn zak en unluckte hem. 6 gemiste oproepen van Andreas. 14 nieuwe berichten, ook van Andreas en ééntje van Emilie, mijn beste vriendin. Ik wiste alle berichten van Andreas zonder te kijken wat er in stond en opende dan het berichtje van Emilie

'Hey, sweetheart! Ik heb het gehoord van Andreas, die kloothommel. Echt, je verdiend beter! Ik heb van je moeder gehoord dat je naar Londen vertrekt, misschien kom je wel 1D tegen ;)'

Ik grinnikte, Emilie was een echte directioner. Ikzelf niet, ik vond de liedjes wel leuk enzo, maar een echte fan was ik niet. 

'In ieder geval, veel plezier daar schatti. Ik ga je missen en bel me zeker elke dag :D Looooooovveeee andd kissesss, Em :33'

Een glimlach verspreidde zich over mijn gezicht. Emilie is zo'n schat van een vriendin. Ze staat altijd voor je klaar en is àltijd hyper, wat wel grappig is zeker als je in de klas zit en Emilie da door heel de klas roept: " Harry is zooo lekker!". Waarop de klas dan plat ligt en Emilie met een rood hoofd naar de bank zit te kijken. Ik grinnikte om die gedachte. "We zijn er." De taxi-chauffeur haalde me uit mijn gedachten en ik glimlach dan maar naar hem. Ik stop hem snel zijn geld in zijn handen en nog een fooi en doe dan de deur open. Ik loop achter de auto door en klik de kofferbak open. Met veel moeite en gepuf krijg ik hem er eindelijk uit en klap dan de kofferbak dicht. De taxi rijdt metteen weg en ik kijk hem nog na. Focus, Charlotte. Sebiet mis je je vliegtuig nog. Snel richt ik mijn ogen op de ingang van het vliegtuig.

Met een diepe ademtuig begin naar de ingang te stappen.

Hey allemaal, dit is mijn eerste boek op Wattpad :) Hopelijk vinden jullie het iets? Ik weet nu komt One Direction er nog niet in, maar in het volgende hoofdstuk wel! :) Laat in de comments misschien achter, wat je er al van van vindt? Kisses, Cookiemonster-xoxo- :)