Hisetmekten ötesi vardır bazen , yaşarmış gibiyiz ama yaşamayız ya o an kalbimiz durur nefes alamayız ciğerlerimiz isyan eder. işte, canım dediğin insanın hayatı bigünde dağılır ve size birşey yokmuş gibi davranırya siz bunu daha sonra duyarsınız, yanında olamadığınız veya o olayı engelleyemediğiniz için kendinize kızarsınız çıldıracak gibi olursunuz ya ve birde üzerine nasıl anlayamadım pişmanlığı yüklenir ya işte kahroldum . tek anlamıyla onun yerine ben öldüm sanki binkez ve ona bin kez daha hayran oldum . çünki o çok güçlü ve bende bu güç olmadığı için ona hayranım. kendi içinde fırtına koparken dıştan fırtınadan sapa salam çıkmış bir gemi gibiydi fırtınaların altında kalmadı .
ama onun yerine ben yıkıldım kalbim onun adına öldü benim çünki kan kardeşimdi o benim canımdı sol yanımın 2. parçası benim iki abim vardı ikide kız kardeşim oldu kanlarımızı birbirimiz için akıtığımız , her damla göz yaşımızı birlikte yaşadığımız hayatımızda en olmadık şeyleri paylaştığınız insanın canından can giderken hayatını karartırken ona engel olamamak en pis koyanıymış. evet tam da böyle oluyormuş insanın başka birini canından çok sevmek, onu anlamak için çaba rarfetmek, ne olursa olsun ne derse desin ona sıkı sıkı sarılıp onun içine akıttığı göz yaşına dışardan sessizce eşlik etmek. işte bende bunları yapmakla yetiniyorum.
peki bu hikaye ne mi?
şöyleki bu hikaye benim delirme hikayem olmayan biriyle yaşamam kardeşim dediyim kişiyi kurtaramama hikayem ve her gün kaybettiklerimi elimde kalanlarla kamufle etme çabam. kaybettiklerimi varmış gibi kabul etmem ve çöküşümü saklamam.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bir başka ülkeye, bir başka denize giderim', dedin 'bundan daha iyi bir başka şehir bulunur elbet. Her çabam kaderin olumsuz bir yargısıyla karşı karşıya; -bir ceset gibi- gömülü kalbim. Aklım daha ne kadar kalacak bu çorak ülkede? Yüzümü nereye çevirsem, nereye baksam, kara yıkıntılarını görüyorum ömrümün, boşuna bunca yıl tükettiğim bu ülkede.'
Yeni bir ülke bulamazsın, başka bir deniz bulamazsın. Bu şehir arkandan gelecektir. Sen gene aynı sokaklarda dolaşacaksın, aynı mahallede kocayacaksın; aynı evlerde kır düşecek saçlarına. Dönüp dolaşıp bu şehre geleceksin sonunda. Başka bir şey umma- Ömrünü nasıl tükettiysen burada, bu köşecikte, öyle tükettin demektir bütün yeryüzünü de.
demiş kavafis amca anlatmış her şeyi fark ise mesele şehir deyil mesele kaybettiyimiz dostluklar ve uzatamadığımız eller.
