Hayat Arkadaşım

3. Bölüm-KİMSİN SEN?

Evet bitaneciklerim yepyeni bomba bir bölüm. Harika bir tanışma olucak... Gerçekten şaşırıcaksınız. Ama az sabır. Ben aslında elimden geldiğince hızlı gidiyorum. Daha uzun ve ayrıntılı olabilirdi. Ama sıkılırsınız, daha çok zeyker istersiniz diye böyle yazıyorum, bu yüzden düşüncelerinize ihtiyacım var. Ve hikayemin ileriki bölümlerini ve aklımdakileri ilk kez duyan, güvenip paylaştığım, biricik arkadaşım, kardeşim, dostum... İpoşuma ithaf ediyorum bu bölümü. Okumaya yeni başladı. Umuyorum sevmişsindir kardeşim. Bölümümüz 8. Sınıf olmam, dolayısıyla lanet olası TEOG sınavına girmem sebebiyle bu kadar geç kaldı. Aslında elimdeydi ama ben emin olamadan sizlerle paylaşamıyorum, içime sinmiyo. Bugün son eklemelerimi yaptım. Çok beklettim özür dilerim. Yorumlarınızı bekliyorum. İyi okumalar...

-Zeynep

Saat mi? Kaç o yaa??? 9.. Yok değildir. Kaç ki? Niye çalıyo bu alarm? Yok yok kesin Melis kurdu. Bi dakka ben İstanbul'da değilim ki. Nerdeyim ki ben? Muş? Yok be ne işim var benim orda? Van? Yok başka bi şeydi. Kuş? O ne be? Kuş ne? Kuş diye şehir mi olur?? Başka benzer bişeydi.. Ünlü harflerimiz? A,e, ı,i,o,ö,u,ü. U gitti. A dan deniyelim. Kaş? Ha işte Kaş! Kaş yaaa!! Kaş ben niye burdayım. Annem. Evet saat kaç? Bakalımm.. 6.30!? Niye ki? Ha yani saat illa 6.30 olcak da ben uyanıkken olmazdı genelde. Yani ben uyanıkken genelde saat 9,10 falandı. Saatler böyle yapmazdı bana. Canları istedi heralde. Yok canıım. Ne diyorum len ben? Sustırıyım uyuyım. Ne diyo bu? Ye-ni iş? Niye yeni ki? Eskisi oluyo mu o işin? Olmuyo Zeynep olmuyo! Daha fazla saçmalarsan hiç bişey olmuo! Çünkü niye yeni ben söyliyim'! Yeni şehir yeni iş! Kalk hadi Zeynep! Of yaaaa!!! Kim bilir kaçıncı kere çaldı bu alarm? Kim bilir ilk günden geç başlarsam diğer günler nasıl olur?

Offfff!!! Kahrolsun saatler! Hazırlanıyım ben.. Evet evet. Kalktım, gidiyorum, yüzümü yıkadım, giyindim. Kahvaltı tamam. Ne kaldı? Hah kahve! Eveett!! Hazırımm!!

Duyduğuma göre acil sınıf öğretmenine ihtiyaçları varmış bu 1. Sınıfların. Denizde boğularak ölmüş diğeri çünkü. Çok acı. Çocuklar üzülmüştür yazık. Aynı zamanda ingilizce dersleri vericem. En azından zaman geçiyor, anneme bakıyorum. Ve geleceği en fazla zifiri karanlığı aydınlatmaya çalışan, pili zayıflamış bir el fenerinin ışığı kadar aydınlık olan bir insan olarak mutlu olmaya çalışıyorum. Gerçekten iyi bir kolejde iş görüşmesine kabul edilmiştim halbuki! Geleceğim karardı!

Her neyse işte çıktım evden. Okulun önünde durdum.. Bizim evimiz merkezdeydi. Okul azcık yürüme mesafesinde. Sadece ilkokul hatta. Ortaokul bölümünde çok az öğrenci olduğu için aileler, çocukları okusunlar diye, antalyaya gidiyorlar yaşamak için. İçeri adımımı attım. Henüz aileler ve çocukları vardı. İlk gün olmadığı her halden belliydi elbette. Hatta kapanıcaktı. Sahi tarih ne? Haziran kaç? Bilmem ki. Neydi dur bakıyım.. Haziran 1! Vaybee!! Tarih kavramı kalmadı bende! 2 hafta falan var herhalde! İyi bakalım. Zaten iki hafta sonra belki ben İstanbul semalarında check-in lerimi yapıyor olurum. Hayaldi. Geçti. Neyse.. Arkamdan birinin eteğimi çekiştirmesiyle ürkülüyorum.

"Abla 1-C ne tarafta?" Diyor isminin ne olduğunu henüz bilmediğim küçük tatlı sesli, sesi kadar tatlı minik kız.

‪"Bilmiyorum tatlım, ben de seninle öğrenicem. Gel bakalım." Nasıl bilmiyor mu kız? Hayret valla! Okul kapanıcak sen yeni mi geldin yavrum?

El ele birlikte müdürün odasına gidiyoruz.

" İsmin ne bitanem?" Bilmem gerektiğini düşündüm. Belki de benim gireceğim sınıflardandır.

"Doğa" ne tatlı bir isim bu!

"Ne kadar güzel bir isim. Senin gibi! Benim adım da Zeynep. Öğretmen olarak geldim. Şimdi ben içeriye girdiğimde ilk 1-C'nin nerede olduğunu öğreniriz. Sonra müdür beyle konuşurum. Benim ne yapacağımla ilgili" kızcağız karşımda şaşkın ve ne diyeceğini bilemez bir ifadeyle donup kalıyor! Ne dedim ki yahu? Bu yaşta bu söze bu kadar şaşırıcak ne yaşadın ki yavrum? Ha Rüyalar Ülkesi'nden geldim seni melek yapıcam, kapıda tek boynuzlu atım var desem şaşır çocum!