Di 16 september 2014

2K 71 18
                                    

Ik ben het ondertussen al gewoon dat ik hem 's morgens niet zie maar toch kijk ik nog even.

Ook als de bel gaat kijk ik even om maar ik weet dat ik hem toch niet zal zien.

Lina was deze voormiddag niet op school, ze had haar bus gemist.

Ze besloot om pas 's middag terug te komen, dus ik zou in de pauze kunnen kijken of hij naar me kijkt als ik niet bij haar loop.

De bel gaat, ik loop de speelplaats op en ik zie hem al meteen in de tegengestelde richting komen.

Ik zie hem kijken maar niet staren.

In het begin van de pauze staat hij met zijn rug naar me toe maar ik zie hem meer en meer in de kring draaien, op het einde staat hij bijna met zijn gezicht naar mijn richting.

Na de lessen is het middag en Lina is ook terug op school.

Als ik in de refter zit kijk ik even om en zie hem de refter in wandelen.

Deze keer zat hij niet met zijn rug naar me toe maar hij zat de andere kant van de bank.

Hij kon me zien en als ik af en toe eens naar hem keek zag ik dat hij mijn richting uitkeek.

Mijn richting? Of Lina haar richting?

Dat is een vraag die in mijn hoofd blijft spelen.

Als de bel gaat en we gaan naar onze rij, loopt hij langs me zijn hoofd is richting zijn rij gedraaid maar zijn ogen gaan een andere richting uit, mijn richting.

Nadien zag ik hem niet meer.

------------

Sommige denken blijkbaar dat ik het verhaal verzin maar nee dit gebeurd echt.

Verliefd op hem [Complete]Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu