Yazar 『texting』

ⅩⅩⅩⅠⅩ

Durdur beni, öldürme beni
Sadece beni satırların arasında oku
Hayatta kal ve sev ve acı çek
Tekrar görüşeceğiz hoş çakal

✎ ✐✎ ✐✎ ✐✎ ✐✎ ✐

''BIKTIM ARTIK SENDEN!'' diye bağırdı ve yanağıma tokat attı, anne bildiğim kadın. ''Eve geldiğinden beri seni sevip saydım, kimse bakmazken sana ben baktım. Sen ne yaptın, sadece sorun çıkardın! Biz sana katlanalım sen etrafa zarar verip bizle kavga et!''

''Anne sakin ol!'' 

''Sen karışma, Umut. Bu onunla benim aramda. Biz bu genç hanımı fazla özgür bırakmışız. Ayağını denk almayı unutmuş.'' Elini kaldırıp yüzüme doğru salladı. ''Bana bak! Bu evin kurallarına uyacaksın tamam mı! Yoksa kızım falan demem seni aldığım yere geri bırakırım.''

''Bıraksana!'' diye tısladım sessizce.

''Ne diyorsun sen!''

''Bıraksana diyorum.'' Sesimi yükseltip gözlerimi, öfkeyle ona çevirdim. ''Her kavgada beni böyle tehdit edebileceğini mi sanıyorsun? Yetimhaneye bıraksan ne olur, senin sevdiğinden daha iyi severler en azından.''

''Bana bak-'' Sözünü acımadan kestim, sabrım kalmamıştı.

''Yeter! Sözde aile olmak için beni yanınıza aldınız. Söylesene, beni 'problemli' görmekten vazgeçip sorunlarımı çözmek için yardım etmeyi denedin mi hiç?''

Boğazım düğümlenmişti, gözlerim doluyordu ve kalbimde bir süredir geçmeyen bir acı vardı. Ne kadar kavga da etsek ikimizi de incitmişti bu sözler. Üvey annem olabilirdi ama böylesine sorunlarım olmasa iyi anlaşacağımızı biliyorduk. Klasik, kötü bir üvey anne değildi bana bakan kadın. Severdi ama belli etmezdi. Krizlerim sadece beni değil, evdeki herkesi yoruyordu.

Farkında olmam bir şeyi değiştirmiyordu...

Tek kelime etmeden, kelimelerim tükendiği için, odama yöneldim. Kimse bir şey demedi. Ve ben bütün gün bir köşede oturup ne yapmam gerektiğini düşündüm. 

Düşüncelerimin arasındayken Atlas'la küçükken çektirdiğimiz fotoğrafa baktım. Derin bir nefes çektim ciğerlerime. Ne yapıp edip çözmeli ve onun yanına gitmeliydim.

Attığım mesajlara yanıt vermese de, denemek zorundaydım. 

Canım acıması yetmezmiş gibi bir de yarın okula gitmek zorundaydım.

Ezgi'yle aram bozuktu, Batuhan onunla neden konuşmadığımı öğrenmişti, Umut hala neler olduğunu bilmese de her fırsatta soruyordu, annemle kavga etmiştim, Arda'ya ve Atlas'a ulaşamıyordum, Rana ise evden ayrılmadan önce bana veda etmişti ve o'nun yanına gideceğinden bahsetmişti.

Kafam allak bullak olmuşken çözüm bulmam imkansızdı.