The Agreement

Κεφάλαιο 38

 Αθήνα,Ελλάδα.

"Έλα ντύσου,μόλις μα φέρνουν τα μωρά φεύγουμε"λέω και τις δίνω το αγαπημένο της φόρεμα κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης της με ένα ζευγάρι εσώρουχα,κάλτσες και τα φλάτ παπούτσια της.

"Ευχαριστώ"μου λέει και αφού τα πάρει πάει στο μπάνιο.

Κάτσε με ντρέπεται;

Μετά από σχεδόν δέκα λεπτά βγαίνει ντυμένη και με τα μαλλιά της φτιαγμένα πλεξούδες και φτιάχνει τον σάκο της μαζεύοντας τις αλλαξιές της και τις πετσέτες που έφερε η Άρτεμις όταν ερχόμασταν στο νοσοκομείο.Κλείνει την βαλίτσα της και κάθεται υπομονετικά στο κρεβάτι περιμένοντας να φέρουν τα παιδιά μας.

"Αμέλεια;Έχεις κάτι;"την ρωτάω και πάω κοντά της αλλά εκείνη συνεχίζει να κοιτάει κάτω.

"Αλέξανδρε;Ποια ήταν αυτή;"λέει και αμέσως καταλαβαίνω πως μιλάει  για την Δήμητρα.

"Η Δήμητρα είναι  παλιά συμμαθήτρια που είχε ανάγκη για δουλειά,δεν χρειάζεται να την ζηλεύεις μωρό μου.Εγώ έχω μάτια μόνο για εσένα."της λέω και την χαϊδεύω το μάγουλο.

"Άσε που η Δήμητρα είναι η σχέση του Κώστα,του οικονομικού διευθυντή"λέω και εκείνη χαμογελάει απαλά ενώ με φιλάει στο στόμα.

Εκείνη την ώρα μπαίνουν δύο νοσοκόμες μέσα κρατώντας τα μωρά μας.Τα έχουν μέσα σε καλαθάκια για την μεταφορά τους αλλά τα έχουν ντυμένα με μπλέ και ροζ φορμάκια αντίστοιχα.Τα αφήνουν πάνω στο κρεβάτι και αφού αφήσουν μία τσάντα με διάφορα δώρα για τα μωρά&την μαμά φεύγουν ήσυχες.

"Αλέξανδρε δες πόσο όμορφα είναι"την ακούω να λέει και ο γιος μας της απλώνει το χεράκι.

Κανένα αρσενικό δεν μπορεί να σου αντισταθεί  μωρό μου.

"Ναι είναι πανέμορφα"λέω και πάω πάνω από το καλαθάκι της κόρης μας.

Εκείνη χαμογελάει με τα κλειστά ματάκια της και απλώνει τα χεράκια της προς το πρόσωπο μου και εγώ τις δίνω το δείκτη μου.Εκείνη τον αγκαλιάζει ευλαβικά και χαμογελάει ακόμα πιο πολύ.

Αυτό το μικρό πλασματάκι μόλις πήρε την νούμερο ένα θέση στη καρδιά μου,συγγνώμη Αμέλεια.

"Πάμε;"την ακούω να λέει πιάνοντας το καλαθάκι του μικρού και προχωρώντας μπροστά.

Την ακολουθώ κρατώντας το καλαθάκι της μικρής  και την βαλίτσα της.Τοποθετώ την βαλίτσα στο πορτμπαγκάζ και τοποθετούμε τα μωρά μας στα ειδικά καθίσματα.Η Αμέλεια κάθεται στην θέση του συνοδηγού και εγώ βάζω το αμάξι σε λειτουργία.

"Αλέξανδρε;Να σου ζητήσω μια χάρη;"μου λέει συνεχίζοντας να κοιτάει το παράθυρο.

"Μπορούμε να σταματήσουμε στο περίπτερο να πάρουμε πατατάκια και μερέντα;"μου λέει και γελάει σιγανά.

"Φυσικά μωρό μου"λέω και της χαμογελάω.

Λίγο πριν φτάσουμε στο σπίτι μας σταματάω στο πιο κοντινό περίπτερο για να εκπληρώσω την επιθυμία την γυναίκας μου ενώ εκείνη μου φιλάει το μάγουλο ως ευχαριστώ και ακουμπάει το κεφάλι της ξανά στο παράθυρο.

Φτάνοντας σπίτι,όλη η οικοέγεια είναι εκεί.Η Αθηνά με την κυρία Αλκμήνη κάθονται στο πάγκο της κουζίνας πίνοντας το τσάι τους και συζητώντας για διάφορα θέματα,αφού φαίνεται να ταίραξαν πολύ καλά.Στον καναπέ κάθεται η Άρτεμις και συζητάει με τον κύριο Στέφανο  ενώ η κυρία Νεφέλη κάθεται στο μπαλκόνι μιλώντας στο τηλέφωνο.

"Νομίζω πως όλοι θέλετε να γνωρίσετε τα δύο νέα μέλη της οικογένειας μας"λέει χαμογελαστή η Αμέλεια και παίρνει στην αγκαλιά της την κόρη μας ενώ εγώ το γιο μας.

Όλη η οικογένεια έρχεται να να "γνωρίσει"τα δύο νέα μέλη της οικογένειας μας ενώ τα μωρά μας τα παίρνει ο ύπνος και η Αμέλεια πάει να τα κοιμήσει.Η Αθηνά μου προτείνει να πάω και εγώ και αφού ακούσω τις συμβουλές της πάω στο προσωρινό βρεφικό δωμάτιο αφού το άλλο είανι υπό εργασίες ακόμη.

"Μωρό μου;"της λέω και εκείνη γυρίζει να με κοιτάξει ένοχα αφού τρώει τα πατατάκια με την μερέντα.

"Δεν είναι αυτό που νομίζεις!"και τα κρύβει αθώα τα πατατάκια και την μερέντα πίσω από την πλάτη της.

"Πως λες να τα ονομάσουμε;Έχεις σκεφτεί κάτι;"λέω και παίρνω από πίσω της τα πατατάκια και την σοκολάτα.

"Θες την μικρή να την βγάλουμε Αθηνά;Έχει κάνει τόσα για εσένα αλλά και για εμένα αντίστοιχα.Θα ήθελα και εγώ να πάρει το όνομα της"μου λέει και μένω μαλάκας.

"Είναι ότι καλύτερο μου έχεις πει,ήθελα να στο προτείνω αλλά δεν ήξερα αν θα συμφωνήσεις."της απαντάω και εκείνη μου χαμογελάει μπουκωμένη με πατατάκια.

"Το αγόρι;Δεν ξέρω θέλεις να το βγάλουμε κάπως;"λέει και κοιτάει χαμηλά.

"Κοίτα,εμένα σαν πατέρας μου μου στάθηκε ο Στέφανος,μετά τον θάνατο του πατέρα μου ήταν σαν δεύτερος πατέρας"λέει και τρώει μερικά πατατάκια.

"Αμέλεια,το παιδί δεν θέλω να πάρει το όνομα του πατέρα μου,αν σε απασχολεί αυτό.Το να το βγάλουμε Στέφανο είναι μια υπέροχη ιδέα."της λέω και εκείνη μπαίνει στην αγκαλιά μου.

"Νομίζω πως κλείσαμε στα ονόματα"μου λέει και με φιλάει.

-------------------------------------

Με αγάπη,Μαέβα.