Küçük çocuk gibi, ulaşamadım ve sahiplendim.
Benim olmadı, benimsin sandım.
Sevmedi, aşıksın sandım.
Bakmadı, gözlerini alamıyorsun sandım.
Ulaşamayacağımı bile bile baktım.
Baktım...
Aşkın ufkuna.
...
Parmaklarımı kalem tuta tuta eskittim.
Dilim ismini konuştu.
Kalbim haykıracakken, ölümle susturdum.
Ölümün sessizlik dalgası sahilime vurdu, dilim yok yazarım.
Ölümün kaderi örümcek ağı gibi sardı, kefenim oldu.
Ölümün siyahı geceme düştü, karardı ciğerim.
...
Her baktığım yerde biz varken, ne değişti de hiçliğe kaldı bu sokaklar.
Bu sokaklar bizsiz, kimsesiz şimdi.
Her taşında anımız var, bu sokak dediğimiz ömür de.
Ben bir ömrü daha kapatıyorum.
Veda edemedim diye üzülürken.
Sana bu şiirimle en büyük vedamı ediyorum.
