ခြဲခြာျခင္းမည္သည္က ဝမ္းနည္းမႈတို႔ ဆံုစည္းရာ .. ။
ေတြ႔ဆံုျခင္းမည္သည္က ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းတို႔၏ အသိုက္အ၀န္း .. ။
ခြဲခြာျခင္းႏွင့္ ေတြ႔ဆံုျခင္းဟူသည္ အဓိပၸါယ္အားျဖင့္ျခားနားလွပါဘိေတာင္း .. ။
သို႔ေပမယ့္ ထိုခြဲခြာျခင္းႏွင့္ ေတြ႔ဆံုျခင္းတို႔ကို တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ေတြ႔ႏိုင္ေသာေနရာ႐ွိသည္ ။
ေလဆိပ္ .. ။
မိမိခ်စ္ျမတ္ႏိုးရသူတုိ႔ႏွင့္ ခြဲခြာၿပီး တိုင္းတစ္ပါးသြားရမည့္လူတို႔က ငိုပြဲဆင္ၾကသည္ ။
မိမိခ်စ္ျမတ္ႏိုးရသူတုိ႔ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုရန္ အမိႏို္င္ငံကိုေျခခ်လာသူတို႔ကေတာ့ ေပ်ာ္ႏိုင္ၾကသည္ ။
ဒါဆို Kim TaeHyungဆိုသည့္ သူ႔အတြက္ကေရာ .. ။
ေလဆိပ္ကို ေျခခ်ရျခင္းသည္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၏ အဥိီးအစပင္ ။
သူ႔မွာ တစ္အူတံုဆင္း အစ္မတစ္ေယာက္႐ွိသည္ ။
ထိုအစ္မႏွင့္ TaeHyung က အသက္ ၁၆ႏွစ္တိတိကြာသည္ ။
TaeHyung ၆ႏွစ္ေလာက္မွာ အေဖေရာ အေမပါ ဆံုးပါးသြားသည့္အတြက္ အစ္မက သူ႔အတြက္ အေဖလိုတစ္မ်ိဳး ၊ အေမလိုတစ္မ်ိဳး အုပ္ထိန္းေပးခဲ့သည္ ။
မမ၏အိမ္ေထာင္ဖက္ ၊ ကြၽန္ေတာ့္ေယာက္ဖ Jeon JungHyunက သိပ္ကို သေဘာေကာင္းသလို အရည္အခ်င္း႐ွိသူျဖစ္၍ ကြၽန္ေတာ္စိတ္မညစ္ခဲ့ရ ။
မမႏွင့္ သူ႔ေယာက္်ား America မွာ Companyအသစ္ဖြင့္ရန္သြားတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ ။
အခု မမတို႔မိသားစုက Koreaမွာ အေျခခ်ရန္ျပန္လာၾကသည္ ။
" ဟယ္ .. TaeHyungေလး .. ေခ်ာလာလိုက္တာ ၾကည့္စမ္း .. နင္ရည္းစားေတြ ဘာေတြရေနၿပီလား "
မမHoneyကို ေတြ႔ေတာ့ TaeHyungမ်က္ရည္ဝဲမိသည္ ။
" ရည္းစားလား .. ကြၽန္ေတာ့္ေလာက္ေခ်ာတဲ့ မိန္းကေလးမေတြ႔ေသးလို႔ မထားေသးဘူး .. "

YOU ARE READING
ဦး ငယ္ ~ ~
Short Storyအခ်စ္တို႔အား လိပ္စာတပ္၍ ဦးငယ္၏ ႏွလံုးသား႐ွိရာ စာတိုက္ပံုးထဲ ေစလႊတ္လိုက္ပါသည္ ။ ဦးငယ္ မဖတ္လိုက ႐ွိပါေစေလ .. ။ ဦးငယ္ မပို္င္ဆိုင္လိုက ႐ွိပါေစေလ .. ။ ဦးငယ္အတြက္ ကပ္ပါးေကာင္သာသာ ဘဝမ်ိဳးႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ေက်နပ္ႏိုင္ပါသည္...