Anders

PROLOOG (20 september)

Mannen, zittend in een zaal. Het beeld floept weer weg. Concentreer je Emma! Het beeld komt weer omhoog, nu lang genoeg om ook iets te horen. Mannen, een stuk of zes. En een stem, wat wordt er gezegd? Ik concentreer me op de monden van de mannen maar ik ben nooit echt een ster in liplezen geweest. "Haal de jongen" lijkt een van hen te zeggen. Een andere man staat op en verlaat de zaal.
Er komt een jongen binnen in boeien geketend. "Vermoord me niet, laat iemand me helpen, ik heb jullie niks misdaan" zie ik de jongen zeggen. De mannen hebben er geen boodschap aan en kijken hem spottend aan. De man die net opstond pakt een revolver... Ik dwing mezelf om te blijven. PANG!!! De jongen zakt in elkaar.

"Emma, gaat het?" hoor ik iemand zeggen. Ik kijk om me heen, de zaal is verdwenen en er is een klaslokaal voor in de plaats gekomen. Mijn klasgenoten staren me verbaasd en angstig aan. "Ga maar wat drinken" hoor ik de leraar zeggen. Zoë helpt me overeind en loopt met me mee. Als we eenmaal alleen zijn kijk ik haar aan, ze is mijn beste vriendin en de enige op school die weet dat ik een paranormale gave heb. "Wat heb je gezien?" Ze kijkt me vragend aan. Ik vertel haar van mijn visioen. "Wat erg we moeten die jongen vinden! Welke taal spraken die mannen?" Zegt ze verschrikt. "Ik weet niet, is het wel echt? Ik bedoel zo iets gebeurd toch niet meer? We leven in 2019 en in Nederland."

Opeens springt Zoë op, " het kan ook IJslands zijn! Ik bedoel weet je zeker dat ze Nederlands praatten? Je spreekt tenslotte zelf vloeiend IJslands?" Dat is waar, ik ben half IJslands, half Nederlands. Ik ga terug in mijn gedachten," ja je hebt gelijk! Ze spraken IJslands." Zeg ik. "We moeten hem vinden Zoë! We moeten!" Dan bedenk ik dat we dus helemaal naar IJsland zullen moeten om de mysterieuze jongen te zoeken. "Ik weet ook niet hoelang we hebben, maar het was er winter denk ik, aan de sneeuw op de kleding af te lijden, dus ik denk dat we een paar weken hebben. Op 15 oktober valt in IJsland de eerste sneeuw.voor die tijd moeten we de jongen vinden." "Tuurlijk! Ik ga met je mee. Ook als dat betekend dat ik naar IJsland ga." Zegt Zoë zelfverzekerd.

Dit is de proloog van mijn nieuwe boek. Hoop dat jullie hem leuk vinden!