Müdürün yanına gidip, sınıfımı sormak için merdivenlerden çıktım.
Giriş katında bulamayınca bir üst katta olabileceğini düşünerek bir üst kata çıktım; çok kalabalık ve bir hayli yoğundu. İnsanların bütün dikkatleri bir an üzerimde toplandı herkez bana bakıyor evet tamda şuan bütün dikkatler üzerimde ve ben bu duygudan bu utançtan nefret ediyor, bir hayli tiksiniyorum .
Kızlar beni dövecek mis gibi bakarken, erkekler ağızları açık beni dikizliyorlardı.
Hızlı ve emin adımlarla sınıfları birer birer geçip koridorun sonunda olabileceğini düşünerek ( tabi bu arada tek tek sınıfları süzüyor dier öğrencilerle goz teması kuruyordum) ilerledim hah işte burada nihayet buldum şuana kadr tek kisiyle muhattap olmadığıma - tabi şu egoist psikopatı saymazsak- çok seviniyorum .
Vakit kaybetmeden kapıyı çalmak icin yeltendim;
- " tık tık tık"
- " gel.." sesini duyduğumda artık içeri girebileceğimi anlayarak kapıyı açtım.
Müdürün masasına yaklasarak kendimi tanıttım;
- " Merhaba efendim ben Eylül SAMER ...." dedim ve gülümseyerek devam ettim.
-" Ben Antalyadan gelen yeni öğrencinizim, sınıfımı öğrenmek için gelmiştim" dedim büyük bir heyecanla olmasada eh işte alışmaya çalışmalı ve bu durumu kabullenmeliyim o yüzden tatlı bir gülümsemeyle karşılık verdim.
-" Eveeet bilgilerin bana geldii, tanıştıgıma memnun oldum Eylül SAMER " diyerek oda beni hos bir şekilde karşıladı okul müdürümüz.
Umuyorum ki diğer öğrencilerde bu kadar sıcak ve güler yüzle karşılar aksi takdirde buraya alışmam o kadarda kolay olmayacak.
Ben bu düşüncelere kapılırken okul müdürümüzün seslendiğini duydum;
- " Okulumuza hoşgeldin Eylülcüm simdi sana sınıfını söyliyeceğim ama biraz bekleticem seni ...." diyince bende kafamı sallayarak onayladım onu, tabi herzamanki gibi güler yüzümü , sicak tebessümümü kullanarak.
okul müdürümüz;
- " Kızım 12-E sınıfı 3. Kat senin sınıfın , şimdi gidip derse girebilirsin."
-" Teşekkür ederim efendim." diyerek yanıtladım oda;
-" Bende teşekkür ederim iyi dersler bir şeye ihtiyacın olursa gelebilirsin babana selam söyle..."
- " Tamam sağolun efendim iyi günler." diyerek cevapladım oda gülümseyerek karşılık verdi. Biran bu konuşma hiç bitmeyecek sanıyordum ama sonunda bitti ve kendimi can havliyle dışarı attım.
Merdivenlerden çıkıp sınıfın kapısına geldiğimde içerisinde iki erkek ve bir kızdan başkasının olmadığını gördüm, çocuklardan biri bana yaklaşarak;
- " kime bakmıştın güzelim?" dedi .
Çok ukala insanların oldugunun daha önce kanısına varmıştım, çok alaycı bir tavrı vardı . Bu beni rahatsiz etmek için yeterdi bile , pis pis sırıtışından ve üslubundan anladım niyetinin iyi olmadığını ve buna tepki olarak;
- " Benimle bu şekilde konuşmasın ,ben senin bildiğin kızlara benzemem!" dedim bir anlığına neden böyle bir şey dedim bende anlamadım ama yersiz ve anlamsız olsada bunu belli etmemek için çok çaba sarf ettim....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Psikopatmısın?
Hành độngİnsanlar gider. Ama öylece değil. Umutlarını çalar da gider. Mutluluğunu alır da gider. Hayallerini parçalar ve kırıkları suratına atar da gider. İnsanlar arkada bıraktığını kanatır da gider. Evet Eylül SAMER'inde hikayesi boyle hep hayatinda birsey...