Love Don't Die

Hoofdstuk 2 - Samen met drie jongens in één huis

Vrijdag 16:25

Als ik thuiskom zitten pap, Sandra en Tim aan de keukentafel, iets zeldzaams in dit huis.

"Ga even zitten, Jade," zegt mijn vader: "We willen even iets bespreken."

Dit klinkt niet goed.

"Wat is er dan," vraag ik terwijl ik ga zitten.

"Sandra en ik gaan op vakantie. Voor twee weekjes. We gaan er vanuit dat jullie het wel alleen aankunnen..."

Er verschijnt een grijns op het gezicht van Tim.

"Maar mijn moeder komt in de tweede week hier logeren om jullie een beetje in de gaten te houden."

De grijns verdwijnt net zo snel als hij kwam.

Ik rol met mijn ogen. "Was dat het? Ik moet nog naar dansles."

Mijn vader haalt zijn schouders op: "Dat was het, ja."

Ik zucht terwijl ik de trap oploop. Een week lang met Tim. Hoe overleef ik dat?

Ik pak mijn tas en haast me naar mijn fiets. Straks kom ik nog te laat. Het is niet druk op de weg, maar toch zijn er op elk kruispunt genoeg auto's om te zorgen dat het stoplicht van het fietspad lang op rood blijft staan. Ik kom net op tijd aan bij het lesgebouw. Sinds de academie enkele maanden geleden is afgebrand, is de dansschool gehuisvest in een oude, verbouwde fabriek.

Gehaast ren ik naar binnen.

Vrijdag 16:55

"Meisjes," zegt onze dansleraar.

We zijn met alleen maar meiden, de laatste jongen is een maand geleden van les afgegaan. Waarschijnlijk omdat hij zich een beetje alleen voelde als enige jongen.

"Jullie weten dat op deze school ook Hiphop word gegeven."

Enkele meisjes knikken enthousiast, anderen trekken afkeurend hun neus op.

"De komende weken krijgen jullie samen les. Het is de bedoeling dat we elkaars stijlen gaan leren, in verband met de uitvoering over twee maanden. De groep komt als het goed is over een minuut of tien hierheen, het is de bedoeling dat jullie tweetallen gaan maken met hen."

Als hij uitgepraat is ontstaat er geroezemoes. Een nieuwe uitvoering!

Als even later iedereen rondloopt om een danspartner te vinden blijf ik gewoon op mijn plek staan. Iemand tikt op mijn schouder.

"Hey, Jade."

Ik draai me om en ik kijk recht in het gezicht van Daniël.

"O, hey."

"Zullen wij samen?" vraagt hij terwijl hij nerveus een hand door zijn haar haalt.

Ik wil mijn mond opendoen om te reageren, maar opeens staat Kim naast hem.

"Hey. Jij bent Daniël, toch? Je kunt beter niet met haar samen gaan," zegt ze met een knikje naar mij: "Ze kan niet eens echt dansen."

Hij haalt zijn schouders op: "Ik wil met Jade, dus ik ga met Jade. Ik kan het zelf waarschijnlijk toch niet beter dan haar."

Beteuterd druipt Kim af. Met een triomfantelijke grijns kijk ik de verwaande blondine na. Net goed.

"Goed," schalt de stem van mijn dansleraar door de zaal: "Jongens aan de linker barre, meisjes aan de rechter."

Woensdag 17:48

Na de les zijn we uitgeput en bezweet.

"Zullen we nog iets drinken in de kantine?" vraag Daniël.