Zaten hep bırakmaz zann ettiklerimiz bırakır ya, gitmez zann ettiklerimiz gider ya..
Öyle işte..
Ama giden Sevgili değildi ki. Bir kaç ay sonra bitecek olan Aşk acısı değildi ki. Ömür boyunca eksik olacak bir Boşluk idi Babasızlık...
—————
Bağrışmalar sürüyordu..
Yengem ile yan odada otururken Annem girdi içeriye, oturdu ve çaresizce yere baktı.
Bu suskunluğu uzun sürmeden hıçkırıklara boğuldu. Yine hiç birşey anlamadım.. belkide anlamak istemedim, kabul etmek istemedim. Babasızlığı tanımak istemedim....
Babam eşyalarını toplayıp gitmiş evden, giderken benim Yüreğimi de söküp gitmiş..
Sesler kesildi, sakinleşmeye çalışıyordu herkes. Dedemle Anneannem Oğlundan daha çok severlerdi Babamı, onlarda bir Evlat kaybı yaşadı. Herkes kahroldu...
Peki ben..
Bu acının 10 sene geçsede dinmeyeceğini nerden bile bilirdim.. Her şey gibi geçer sandım..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bana masal anlatma BABA
Короткий рассказBir çok Kızın Babasız büyüdüğünü görünce, içim yanıyor. Kimi vefat etmiş, kimi Çoçuklarını bırakıp gitmiş Babalar. Bir Kızın ilk Kahramanıdır Baba, sevmeyi ilk ondan öğrenir. Çünkü Baba başka sever. Benim gibi çoçukluğunu ve Gençliğini Babasız geçi...
