Finding True Love

Simula

People always say that whenever life either up or down, you must always go with the flow. It is because that is just how it is. You can never go against fate. You have no control over it. You are powerless.

I smiled sarcastically at my own thoughts.

' Baliw na siguro ako eh. Naghuhugot ng kung anu-ano.'

I opened my eyes and let it roam around the peaceful green scenery before her me again. I breathe in the fresh air as if it is my last breaths.

I tug at the hem of my brown sweater, trying to distract myself from bursting into an emotional freak. 'As if hindi ka emo' I retorted to myself.

I looked up at the horizon and saw the sun is already going to rise. 'Such a perfect view.' I say to myself.

When I was younger, my dad would always bring me to this part of our land to watch the sun rise. We are both morning person while my mom is a grumpy person in the morning. So, I was the one who would always be with him. Daddy's girl eh.

I smiled at the memories.

Si Mama yung parang Father ang aura. Matapang, strict at disciplinarian. While si Papa naman yung parang mother figure. Yung bibilhan ako ng gusto kong pagkain kasi lagi akong gutom, yung tuturuan ka ng kung anu-ano at siya yung pinaka-understanding.They are opposite yet fit perfectly together.

I am always in awe of their love. They rarely fight. At kung mag-aaway lang, at the end of the day magso-sorry na. I always wish of that same kind of love. The love that is simple yet lasts for a lifetime.

Palaging sabi ni mama na ' Anak, dapat kapag nagpi-pray ka isama mo din na sana makakahanap ka ng tamang lalaki para sayo. That's what I always do before I was with your Papa.'

'Pero Ma, dapat pareho ni Papa. Yung gwapo, tas mabait tas matangkad tas matalino tas magaling magdrawing tas mahilig sa sunrise tas--' sambat ko ni Mama.

'Naku. Anak, basta i-pray mo lang palagi 'yan ha? Para si God na ang bahala sa prince charming mo. Okay?' Natatawang sagot ni Mama.

Napasimangot naman ako. 'Okay po.' Then she kissed me on top of my head.

'I can't wait to walk you in aisle, Lauren' she whispered.

'Maaaa. Bata pa po ako. Grade 6 palang ako Ma . Na-aadict kana sa mga novels mo eh' irita kong sagot.

' So? Is it a sin to dream about my only child's wedding?' nakangiti niyang sambit.

'Arghh.' Gigil kong asik at tumakbo palabas ng bahay para hanapin si Papa.

I exhaled deeply. Sana hindi na ako sinabihan ng mga ganoong bagay para mas hindi masakit. I don't know why pero they always day dream about my future. Like na-eexcite sila and blah blah blah. It really is annoying in a way na halos hindi na maipinta ang mukha ko sa sobrang ka di-daydream nila. Noon ay napipikon ako. But now, I actually feel funny and happy in a way dahil they always think of me and my future. I mean, kung magkaka-anak man din siguro ako ay todo-todo din ang mga daydreams ko sa kanya.

' Inday Sam?' rinig kong tawag sa di kalayuan.

'Sam?' untag muli niya.

I looked down at my watch. 6:15.

'Yes po, Auntie?' sagot ko at nilingon si Auntie Tana.

Pasimple siyang ngumisi at lumakad palapit sa akin.

'Ano ginagawa mo dito?' tanong niya at umupo sa bermuda grass katabi ko.

Hindi ko sinagot ang tanong niya at nanatiling nakatingin sa kalayuan.

'Alam mo, yung Mama mo, ganito din siya pareho mo.' Sabi niya

Napangiti ako sa sinabi niya. Marami ang nagsasabi sa akin nun. Kamukha ko si Papa pero yung personalidad ko ay nakay Mama.

'Kapag gusto niyang mag-isip at mapag-isa, pupunta siya sa lugar na mapayapa at napalilibutan ng kalikasan.'

'Talaga po?' tanong ko.

'Oo. Kaya nga kami nuon ay nag-aalalang maghanap sa kanya at nandun lang pala sa likuran ng bahay at natutulog katabi ang kanyang gitara' nakangiting saad niya.

Hindi na ako umimik at nanatili lang ngumiti sa di kalayuan.

'Hindi ko na ba mababago ang iyong desisyon , Inday Sam?' malungkot na sabi ni Auntie Tana.

'Nakapagpasya na po ako Auntie Tana.'

'Oh siya sige iha. Mag-iingat ka doon ha? Wag kang magpabaya doon. Isang tawag mo lang kami dito' sabi ni Auntie sabay yakap sa akin.

Hindi ko na mapigilan ang aking luha. It was like all I need was a hug. A comforting hug that sends me on the edge. As if it is the only thing that can calm my nerves.

'Sigurado ka na ba talaga iha? Dito nalang tayo sa Bohol' pa-iyak na din na sabi ni Auntie sa akin.

'Tutuparin ko po yung mga pangarap nila sa akin, Auntie.' Iyak kong sagot.

She kissed me on top of my forehead just like what Mama always do.

'Sige na. Male-late kana sa flight mo. Bi-biyaha pa tayo ng tatlong oras patungo sa Panglao.' Kanyang saad at tinayo ako.

'Susunod ako ng saglit Auntie.' Pilit ngiti kong sabi.

Tumango siya at lumakad na patungo sa Mansyon.

Tumingin muli ako sa paligid. Ang nagtata-asang mga niyog, mga malawak na palayan at ang preskong tubig sa ilog.

'Mami-miss ko ito' I whispered to the air.

'Ma, Pa, aalis na po ako. Tutuparin ko po ang ating mga pangarap. ' mangiyak-iyak kong sabi habang pilit na tumalikod.

At sana sa pagbalik ko, magiging masaya na ako. Tulad ng dati.

And hopefully, God would lead me to the man who will love me just like how my Papa loves my Mama.