Meriç"bırakın onu "deyip kolumdan tutan iki kişi o iğrenç kahkahalarını savurdu ."bırakmazsak nolur"
Şimdi siz görürsünüz onlar kahkaha atarken mayişmisligimi umursamayıp birine kafa atıp diğerinin boşluğuna dirseğimi geçirdim.ikisi de acıdan bağırırken meriç onları hallediyordu bense daha fazla dayanamayarak duvara kendimi yasladım son gördüğüm şey mericin beni kolları arasına alması ve benim uyumam ...
Sabah uyandığımda nerde olduğumu hatırlama ya çalışıp etrafa baktım burası full siyah renkle döşenmiş birtek ton farkı vardı . Hatırlama ya çalışırken "burası neresii!!nerdeyim been!!" Karşımda bi koltukta kollarını bağdaş kurmuş bir meriç beklemiyordum. "Ne bağırıyon kızım yaa" "nerdeyim ben" dedim o da "benim evimdesin ve artık burada kalıcaksin bir süre " şaşırmıştım ne demek bu "nasıl bi süre senle kalcam?"
"Duydun güvenliğin için "
"Çantam nerde?" Yan tarafa elini uzatıp bana parlak bisey fırlattı. Çantamı açıp telefonumu arıyordum bi not dikkatimi çekti notta "yaptıklarınızı ödeyeceksiniz eğer meriç göktürk un koruyacağına inanıyorsan ona güvenme az kaldı"ben şok içinde kağıda bakarken birden elimden çekildi "kahretsin!ödeyeceksiniz bi kıza mı gücünüz yetiyo be "diye sinirle konuştu ben şokla öyle kalmıştım ki güçlü kollar sardi lavanta kokusuyla her yanımı
Konustu."bisey yapmalarına izin vermiyecegim portakal çiçegı " dedi o an şaşırdım bana bu şekilde seslenmesine ah! Ne diyorum ben arkadaşımda tehlike de olabilir onu aramam lazım dı telefonumu bulup zeynepi aradım "alo zeynep "
Arkadan ağlama sesleri geliyordu korkmuştum ki biri konuştu meriç karşımda bana öylece bakarken
"Merhaba cesur kız adamlarımı alt ettin bakalım kaybetme korkusunu alt edebilecekmisin?" Kendime inanamadım ve sakin konuştum "nerde ?" Lanet herif tekrar konuştu "ben lafı uzatmayı sevmem eğer arkadaşını seviyorsan bundan eminim canin kadar orman yolunda eski bi fabrika var oraya gel" sinirle konuştum bu sefer kaybetme korkusu resmen içime işlemişti "ne istiyosun söyle "
Sessizlik sessizlik
"Intikamm"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
🌙portakal çiçeğim🌺
Подростковая литератураhafif karanlık, ay ışığının ve müstakil evlerin ışıkları aydınlattığı yolda yürüyordum daha doğrusu bedenimin verdigi yorgunlukla sürüklüyordum . bu sokaklar çok tehlikeli olduğu söyleniyordu ama eve gitmek daha kısa sürer diye buradan gelmiştim...
