Hero - Randy (Rye Beaumont and Andy Fowler)

3

Andy pakte de volgende ochtend zo snel als hij kon zijn tas in, hij kon niet wachten om naar school te gaan. Die dagen waren niet eens zeldzaam, dit was gewoon nog nooit gebeurd. Wat hij wel wist, was dat Rye ieder dag om 12 over 8 zijn huis verliet, en dat het 3 minuten was om van Andy's huis naar die van Rye te gaan. Hij was dus van plan om om 9 over 8 weg te gaan en dan zogenaamd "toevallig" Rye tegenkomen op de fiets, zodat ze misschien wel konden praten. Nadat hij zijn tas helemaal had ingepakt, rende hij de trap af om zijn ontbijt en lunch klaar te maken. Het maken en het eten van zijn ontbijt, duurde bij elkaar maar 5 minuten, en hij was dus veel te vroeg klaar. Hij nam wat meer tijd om zijn schoenen aan te doen, en ging daarna op de bank zitten, iedere seconde kijkend of hij al moest gaan.

Het was net 5 over 8 toen Andy het echt niet meer aankon, hij pakte zijn tas en zijn sleutels en liep de deur uit. hij pakte zijn fiets en reed te goede richting op, iets langzamer dan normaal. precies op het moment dat Andy in de goede straat kwam, zag hij Rye's deur opengaan. Hij bleef staren naar de bewegingen die de jongen maakte en vergat te remmen voor een geparkeerde auto. hij knalde er tegen aan, en voor hij het doorhad, lag hij op de grond.

Rye had het gezien en kwam snel aanrennen. 'Andy? ben je oké?' de kleinere jongen knikte. 'Blijkbaar bots je dus niet alleen tegen mij aan,' glimlachte Rye met een knipoog. Hij stak zijn hand uit naar de jongen op de grond, die hem dankbaar aannam.

'Dankje,' zei Andy blozend.

'Hoe heb je dat voor elkaar gekregen, als ik vragen mag?' Hij lachte.

Shit, ik kan toch niet zeggen dat ik naar hem staarde en gewoon niet oplette.

'Ik geloof dat mijn rem kapot is,' hij pakte zijn fiets weer op en wilde opstappen.

'Ho even, dat is hartstikke gevaarlijk. zet je fiets hier maar even op slot, je kan bij mij achterop.' Rye leek zelf verbaasd te zijn door zijn woorden, maar vooral Andy wist even niet wat hij moest zeggen.

'oh... eh- oké, dankjewel.' Andy twijfelde of zijn gezicht niet langzaam te rood was. het voelde in elk geval heel warm. Deze situatie leek net uit een film, het was net als het soort dromen dat hij meestal had. Het was een cliché, maar dan in het echte leven. Terwijl Rye zijn feits ging pakken aan de overkant van de weg, probeerde Andy zich rustig te houden en zichzelf wat af te koelen. Pijn van de val had hij eigenlijk niet.

Ohja, shit. De auto!

Geschrokken keek hij of er een deuk of een kras op de auto zat, maar dat was gelukkig niet het geval. Veel geld om het te betalen had hij namelijk niet. Hij bedacht zich dat hij ook nog zijn fiets op slot moest zetten, dus hij zette hem tegen een lantaarnpaal en sloot hem af.

Rye was ondertussen weer bij hem, met zijn  eigen fiets. 'stap maar achterop, en vergeet je niet vast te houden,' knipoogde de jongen.

Flirtte hij nou met me? Was dat een soort pick-upline?

Nog steeds blozend, stapte hij dan maar achterop Rye's fiets, en gezien deze meteen begon te rijden en zigzaggen, kon Andy niet veel anders dan zijn handen op de zij van zijn crush te zetten. Ja, hij had zich kunnen vasthouden aan het zadel, maar voor hetzelfde gold dat hij dan Rye's kont zou raken en het meteen zou verpesten. 'Rye?'

'Ja?'

'Weet je wel zeker dat je dit oké vind?'

'Natuurlijk! Anders zou ik het toch niet voorstellen? Ik doe het graag.' Hij slingerde weer een beetje, en Andy moest zijn handen wat steviger om Rye's zij houden om te zorgen dat hij bleef zitten, en niet nog een keer viel. Rye voelde warm aan, zelfs door zijn trui heen. Zo fietsten ze nog een paar minuten naar school, en Andy hoopte dat het moment voor eeuwig zou duren. Helaas kwamen ze aan op school, en moest Andy wel afstappen. 'Durf je eraf te springen?'

'Denk het.' Hij maakte een sprongetje om van de fiets af te komen, en dat ging ook goed, totdat hij weer eens voorover viel.

Rye moest lachen, zette snel zijn fiets neer en schoot Andy weer te hulp. 'je bent niet erg handig, hè? Het lijkt vandaag wel erger dan normaal. Probeer vandaag niet nog eens te vallen,' knipoogde de grotere jongen weer. Wat hij echter niet wist, dat Andy zo alleen maar meer voor hem viel.

'Dankjewel voor het brengen,' zei Andy.

'Geen probleem.'

Ze liepen beiden een andere kant op. Rye ging zijn fiets in de fietsenstalling zetten, en Andy liep de school in, althans, dat was zijn plan.

'Fowler! wat was dat nou?' Hoorde hij Brook toen schreeuwen. Hij begon te blozen. Jack en Brook kwamen naast hem lopen, elk aan een kant.

'Het is een lang verhaal.'

De jongens keken elkaar aan en giechelden als een stelletje meisjes. 'We hebben de tijd.'