Hero - Randy (Rye Beaumont and Andy Fowler)

5

RyanBowman: Andy?

De ping van zijn telefoon deed Andy opschrikken van zijn huiswerk. Met veel enthousiasme greep hij naar het ding.

AndyFovvlah: Ja?

RyanBowman: Wil je dat alsjeblieft niet verder vertellen?

AndyFovvlah: Wat?

RyanBowman: Dat ik gay ben

AndyFovvlah: Natuurlijk zal ik dat niet doorvertellen. Ik ben er eerlijk gezegd wel heel blij mee.

Andy had veel moed nodig om dat te zeggen. Hij kon het niet geloven. Hij heeft interesse getoond, en het was maar afwachten wat voor reactie dat zou opleveren. Het bleef verrassend lang stil in de Dm.

RyanBowman: Ohja?

AndyFovvlah: Misschien

RyanBowman: (;

Of dit een goed of een slecht teken was, was Andy erg onduidelijk, maar het voelde goed dat hij het in elk geval gezegd had.

Die nacht droomde Andy over een zekere lange jongen met bruine krullen.

De volgende ochtend was Andy wederom erg enthousiast om naar school te gaan, het was donderdag, en hij had die dag alle lessen samen met Rye. Hij vertrok weer op het juiste tijdstip om de langere jongen 'toevallig' tegen te komen, al was hij vandaag niet van plan om te vallen.

Om 12 over 8 reed hij Rye's straat in, en ja hoor, hij zag de krullenbol al bij zijn fiets staan. Hij wist niet zeker of hij moest stoppen voor zijn huis of dat hij gewoon door moest fietsen alsof hij het niet wist. Zijn dilemma werd al verholpen. 'Oh hey Andy'

Andy glimlachte. 'Hoi Rye.' Hij stopte met trappen en liet zijn fiets langzaam tot stilstand komen, waardoor hij precies bij Rye stilstond.

'Fiets je nou nog steeds met die fiets? Je moet echt niet zo gevaarlijk doen, straks raak je nog gewond.' Rye klonk bezorgd om Andy en eerlijk gezegd vond deze dat helemaal niet erg. 'Je komt maar bij mij achterop totdat je fiets gemaakt is, zet je fiets maar hier bij mij neer.'

In zijn hoofd maakte Andy nu 180 vreugdedansjes, en hij kon Rye wel zoenen, maar dat was wel een beetje raar geweest. Hij dumpte zijn fiets, zette hem op slot, en ging weer bij zijn crush achterop zitten, die al klaar stond met zijn fiets.

Samen fietsten ze weer naar school en dit keer was Andy minder onzeker om Rye vast te houden, hij hield hem zelfs steviger vast dan nodig was. Hij bond zijn armen om de langere jongen heen, en kon het niet helpen dat hij de sixpack voelde die dit hele gebeuren was begonnen.

Eenmaal op school, liep Andy mee met Rye naar de fietsenstalling. 'Dankjewel voor de lift'

'Geen enkel probleem, ik zal je vanmiddag ook weer thuisbrengen,' knipoogde Rye. Andy glimlachte blozend en liep richting de school. Wat hij niet doorhad, was dat de oudere jongen hem bleef nastaren.

Toen Andy in de eerste pauze naar zijn kluisje ging om zijn boeken te wisselen, schrok hij. Rye stond voor zijn kluisje te wachten. 'Oh hey,' was alles wat hij wist te zeggen.

'Ik wilde even tegen je zeggen dat ehm-,' Rye wreef in zijn handen en likte zijn lippen, 'als je voor iets anders ook een lift nodig hebt, dan mag je me dat gewoon laten weten. Ik weet niet of je sport of werkt of iets anders, maar ik ben er. Hier is mijn nummer.' Andy nam een briefje van hem aan.

'Dankjewel. Dat is lief van je.'

'Een lief aanbod voor een lieve jongen.' En met een knipoog liep Rye weg, Andy volledig in shock achterlatend. Voor enkele seconden bleef de verdwaasde jongen stil staan, knipperend met zijn ogen, mond open.

Did he just...

Jack en Brook kwamen zijn kant op lopen en zagen hem staan met die blik op zijn gezicht. 'Alles oke, Andy?' Vroeg Brooklyn voorzichtig.

'Ik denk het...'

'Wat is er gebeurd?' Vroeg Jack, die al doorhad dat er iets gaande was.

'Hij flirtte met me, geloof ik.'

'Dat is toch hartstikke goed!' Brook gaf Andy een schouderklopje. De laatste keek zijn vrienden verward aan.

'Ik moet echt nog zoveel met jullie bespreken, jongens,' zei Andy toen. Ze liepen samen naar de aula. Terwijl ze aan een tafeltje gingen zitten begon Andy te vertellen. 'Hij vertelde me gister na school dat hij niet op meisjes viel, en dat mocht ik eigenlijk niet vertellen, maar jullie moeten dat echt weten...' en zo bleef Andy nog wel even aan het woord.

Diezelfde dag na school liep Andy enthousiast naar de fietsenstalling. Hij liep naar Rye's fiets, maar zag de jongen nog nergens staan, hij wilde zich al omkeren, maar botste recht tegen de borstkas van de langere jongen aan.

'Oh, sorry Rye.'

Rye moest lachen. 'Ik hoop echt dat je nooit stopt met tegen me aan lopen.' Andy begon hard te blozen. 'Moet je nog ergens heen vandaag?' Vroeg de langere jongen.

'Nee, hoezo?'

'Dan weet ik waar ik je naartoe moet brengen. Stap maar achterop.' En ze fietsten weg, Andy met zijn armen om Rye gebonden en zijn hoofd tegen de rug van de langere jongen.